Bu çalışmanın amacı doğal yıkımların çocuk ve ergenler üzerindeki etkilerini çeşitli yordayıcı değişkenler yönünden bütüncül bir kavramsal model içerisinde incelemektir. Kavramsal model içerisinde sırası ile çocuğun sosyodemografik özellikleri, travmaya maruz kalma düzeyi ve başa çıkma davranışları yer almaktadır. Araştırmanın birincil varsayımı kavramsal model içinde yer alan her bir değişkenin, doğal yıkımlar sonrasında çocuk ve ergenlerde ortaya çıkan travma sonrası stres belirtilerini yordamada anlamlı katkı sağlayacağı yönündedir. Ayrıca çocuk ve ergenlerin deprem sırasında ve sonrasında maruz kaldıkları travmatik yaşantıların sistematik olarak dökümünün yapılması amaçlanmıştır. Örneklem grubu Adapazarı ilinde yaşayan ve 17 Ağustos 1999 Marmara Depremine maruz kalan 519 çocuk ve ergenden oluşmaktadır. Araştırma verileri, Depreme Bağlı Travmatik Yaşantılar Formu, Çocuklar İçin BaşaçıkmaÖlçeği (KIDCOPE) ve Çocuk Travma Sonrası Stres Bozukluğu Tepki Ölçeği olmak üzere üç ölçek aracılığıyla toplanmış ve hiyerarşik regresyon yöntemi ile incelenmiştir. Analiz sonucunda elde edilen bulgular, doğal yıkımlar karşısında çocuk ve ergenlerin tepkilerini anlamada kavramsal modelin işlevselliğine işaret etmektedir. Çocukların depremden altı ay sonra aktardıkları travma sonrası stres belirtilerindeki varyansın yüzde otuz sekizi modeldeki üç temel yordayıcı değişken tarafından açıklanmaktadır. Bu üç temel değişken modelde öngörülen sıra ile analize sokulduğunda her biri travma sonrası stres bozukluğu semptomatoloj isinin yordanmasına tek başına anlamlı katkıda bulunmaktadır. Bu alanda daha önce yapılmış olan çalışmaların çoğundan farklı olarak, söz konusu çalışma, çocuk ve ergenlerin travma sonrası tepkilerini etkileyen etmenlerin ele alınmasında, araştırmacılar ve klinisyenler için sistematik bir çerçeve sağlamaktadır. Araştırma bulguları kavramsal modeli desteklemektedir. Sonuçlar, ilgili literatür çerçevesinde tartışılmıştır.