Bu çalışmanın temel amacı, "Genç Uzlaşmacılar Programı"nın Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyetinde bulunan Atatürk Öğretmen Koleji öğrencilerinin farklı ilişki türleri (arkadaş, yakın arkadaş, kız/erkek arkadaş, anne, baba, ve öğretmen) için kullandıklarını ifade ettikleri çatışma çözümleme becerileri üzerindeki etkisini incelemektir. Bu çalışmanın ikinci amacı ise, çatışma çözümleme eğitimini, eğitim araştırmaları gündemine sunarak, Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyetindeki okullarda çatışma çözümlemesi eğitimine ilişkin arz ve talebin araştırılmasına bir çerçeve sağlamaktır. Bu bağlamda, çalışmada önce çatışma, çatışma çözümlemesi, ve okullarda çatışma çözümlemesi eğitimi ile ilgili kavramlar konu edilmiştir. Sonra bu çalışma, ilkokul öğretmen adaylarının çatışma çözümleme becerileri üzerinde odaklanmıştır.Bu araştırmanın örneklemini toplam 50 Atatürk Öğretmen Koleji ikinci sınıf öğrencisi oluşmaktadır. Bu araştırmada izlenen deneysel yöntem, ön test-son test, deney (n = 25) kontrol (n = 25) grubudur. Bu araştırmada, Çatışma Çözümleme Ölçeği, kontrol ve deney gruplarındaki öğretmen adaylarına ön test ve son test olarak uygulanmıştır. Çatışma Çözümleme Ölçeği, Thomas (1976) tarafından zorlama, kaçınma, uyma, uzlaşma, ve işbirliği olarak tanımlanan 5 becerinin teorik tanımlamalarından oluşmuştur. Bu araştırmada verilerin analizi için, tekrarlanan ölçüm varyans analizi kullanılmıştır. Bu araştırmanın bulguları aşağıda belirtilen sonuçlan ortaya koymuştur. Deney grubunda (a) işbirliği becerisinin kullanımında arkadaş ve yakın arkadaşla olan çatışmaların çözümünde anlamlı bir artış, (b) öğretmenle olan çatışmaların çözümünde zorlama becerisinin kullanımında anlamlı bir azalma gösterdiği bulunmuştur. Bu çalışmanın sınırlılıkları içerisinde, "Genç Uzlaşmacılar Programının" arkadaş ve yakın arkadaşla yaşanılan çatışmaları çözerken ilkokul öğretmen adaylarının işbirliği becerisini kullanmaları yönünde etkisi bulunduğu ifade edilebilir.