Araştırmalarda görme engelinin çocuk ve ergenlerin ruh sağlığını etkileyebileceği bildirilmiştir. Bu çalışmada doğuştan tam görme engeli olan ergenlerin depresyon, kaygı düzeyleri ve benlik kavramı özelliklerinin araştırılması amaçlanmıştır. Yöntem: Bu araştırma kesitsel niteliktedir. Araştırmaya görme engelliler için özelleşmiş bir ilköğretim okulunda öğrenim gören 40 doğuştan tam görme engeli olan ergen ve kontrol grubu olarak yaş, cinsiyet ve sosyoekonomik düzey yönünden eşleştirilmiş 40 gören ergen dahil edildi. Her iki grupta da, ergenlerin yaş ortalaması 12.82±1.17?dir ve ergenlerin % 57.5?i erkek (n=23), % 42.5?i kızdır (n=17). Araştırmada Çocuklar İçin Depresyon Ölçeği, Piers-Harris Çocuklarda Öz Kavramı Ölçeği, Spielberger Çocuklar İçin Süreklilik Kaygı Envanteri ve sosyodemografik veri formu kullanıldı. Her iki gruptan elde edilen ölçeklerin ortalama puanları Mann-Whitney U testi ile karşılaştırıldı. Bulgular: İki grup arasında depresyon puanları açısından istatistiksel olarak anlamlı bir fark saptanmadı. Piers-Harris Çocuklarda Öz Kavramı Ölçeği toplam puanlarında ve mutluluk, fiziksel görünüm, popülerlik, davranış ve uyum alt ölçekleri puanlarında iki grup arasında anlamlı farklılık yoktu. Zihin ve okul durumu alt ölçeği puanları görme engeli olan grupta, kontrol grubu ile karşılaştırıldığında anlamlı olarak daha yüksek bulundu. Görme engeli olan ergenlerin kaygı düzeyleri, gören ergenlere oranla istatistiksel olarak anlamlı biçimde yüksek bulundu. Sonuç: Bu sonuçlar doğuştan tam görme engeli olan ergenlerin, gören ergenlerle karşılaştırıldığında, depresyon düzeyleri ve benlik kavramı özelliklerinin benzer olduğunu, kaygı düzeylerinin ise daha yüksek olduğunu göstermektedir.