Bu çalışmanın birinci amacı temel ruhsal gereksinme doyumu (özerklik, yetkinlik, ilişkililik), ve yaşam amaçlarının (içsel/dışsal) yalnızlık (sosyal ve duygusal) üzerindeki yordama güçlerini incelemektir. Çalışmanın diğer amacı ise yaşam amaçları ile sosyal ve duygusal yalnızlık arasındaki ilişkide ruhsal gereksinme doyumunun aracılık rolünü test etmektir. Yöntem: Çalışma 176 (128’i kadın, 48’i erkek) lisans ve formasyon programına devam eden üniversite öğrencisi üzerinde gerçekleştirilmiştir. Katılımcılar Kişisel Bilgi Formu, Sosyal ve Duygusal Yalnızlık Ölçeği, Yaşam Amaçları Ölçeği ve Temel Psikolojik İhtiyaç Doyumu Ölçeğini doldurmuştur. Verilerin analizinde, korelasyon analizi, basit ve aşamalı regresyon analizleri ve Sobel testinden yararlanılmıştır. Sonuçlar: Aşamalı regresyon analizi sonuçları içsel amaçların ve ruhsal gereksinme doyumunun sosyal ve duygusal yalnızlık üzerinde yordama güçleri anlamlı olduğunu göstermiştir. Fakat gereksinme doyumu kontrol edildiğinde, içsel amaçların sosyal ve duygusal yalnızlık üzerinde yordama gücü anlamlı bulunmamıştır. Bu bulgular, gereksinme doyumunun içsel amaçlar ile sosyal ve duygusal yalnızlık arasındaki ilişkide tam aracılık rolünün olduğunu işaret etmiştir. Ayrıca, Sobel testi sonuçları gereksinme doyumunun bu ilişkideki aracılık etkisinin anlamlı olduğunu doğrulamıştır. Tartışma: Psikoterapi/ruhsal danışma sürecinde içsel yaşam amaçlarının ve özerklik, yetkinlik ve ilişkililik gibi temel ruhsal gereksinmelerin üzerinde daha fazla durulması danışanların yalnızlık gibi olumsuz yaşantılarla baş etmelerine yardımcı olabilir.