Bu çalışmanı amacı, ergenlerde depresyon ile ilişkili bir dizi koruyucu ve risk etkenini tanımlamaktır. Yöntem: Yarı-yapılandırılmış görüşme ile majör depresif bozukluk tanısı konan 52 ergen çalışmaya alınmıştır. Kontrol grubu yaş, cinsiyet ve sosyoekonomik düzey açısından klinik grup ile eşleştirilen 58 ergenden oluşmuştur. Katılımcılar Beck Depresyon Envanteri, Kiddo-Kindl Yaşam Kalitesi Ölçeği, Sosyoekonomik Düzey Ölçeği ve Sosyodemografik Veri Formunu tamamlamıştır. Ayrıca olguların anne ve babalarının depresyon belirti düzeyleri karşılaştırılmıştır. Bulgular: Klinik ve kontrol gruplarının annenin çalışıyor olması, ailede ruhsal bozukluk varlığı, aile içi şiddet varlığı, okul başarısı ve anne-baba arasındaki evlilik sorunları açısından farklılaştığı görülmüştür. Klinik gruptaki ergenlerin, ergen annelerinin ve babalarının depresyon belirti düzeylerinin sırasıyla kontrol grubundaki ergen, anne ve babalardan daha yüksek olduğu bulunmuştur. Depresyonda olan ergenlerde yaşam kalitesi düzeyleri daha düşük bulunmuştur. Yapılan çok değişkenli regresyon analizi final modelinde annenin çalışıyor olması, ailede ruhsal hastalık varlığı, anne-baba depresyon düzeyleri ergen depresyonu açısından risk etkeni olarak saptanmıştır. Özsaygı düzeyi ise, depresyona karşı koruyucu etken olarak bulunmuştur. Sonuç: Ailede psikiyatrik bozukluk varlığı, annenin çalışıyor olması, anne-baba depresyon belirti düzeyi yüksekliği ergen depresyonu için risk etkeni olarak ortaya çıkmıştır. Ergen özsaygı duygusu depresyon açısından koruyucu olarak rol oynamaktadır.