Bu araştırmanın amacı ruhsal rahatsızlıklara ilişkin damgalamanın çeşitli katmanlarının çoklu yöntem yaklaşımı ile incelenmesidir. Bu amaç, ruhsal rahatsızlığı olan bireylerin nasıl etiketlendirildiğinin niteliksel incelemesini; iki ruhsal rahatsızlığa ilişkin (major depresyon ve paranoid-şizofreni) fikir, inanç ve tutumların vaka olgularına dayanan sorularla niceliksel incelemesini; ve aynı zamanda bu unsurlarla ilişkili etkenlerin araştırılmasını içermektedir. Bu çalışma kolaylığa dayalı bir grup üniversite öğrencisinin oluşturduğu 320 kişilik bir örneklemi kapsamaktadır. Katılımcılar, çeşitli formlardan oluşan anket setini yanıtlamışlardır. Ruhsal Rahatsızlığı Etikenlendirme Formu'na verilen yanıtlardan elde edilen verilerden altı tema ortaya çıkmıştır: aşağılayıcı/küçültücü, tıbbi, semptom odaklı, kişisel ve sosyal problem odaklı, şefkat ve acıma odaklı, normalleştirme ve inkar odaklı. En çok kullanılan etiketler tıbbi ve aşağılayıcı/küçültücü tema başlıkları altında yer almıştır. Vaka olgularına dayanan analizler depresyon ve şizofreninin ruhsal rahatsızlık olarak algılandığını ancak ruhsal hastalık ve akıl hastalığı terimlerinin kullanımında anlamlı farklılıklara rastlanmıştır. Etiyoloji ve sağaltım seçeneklerine dair fikir ve inançlar açısından depresyonun psikososyal etkenlerle, şizofreninin ise psikobiyolojik etkenlerle ilişkilendirildiği gözlemlenmiştir. Her iki olgu örneği de katılımcıların çoğu tarafından tedavi edilebilir durumlar olarak görülürken şizofreninin tedavi edilebilirliği daha karamsar görülmüştür. Katılımcıların çoğu vaka olgularına ilişkin olarak ruhsal sağlık alanında çalışanları ilk yardım kaynağı olarak adlandırmıştır. Toplamda artan yakınlık düzeylerinin ve şizofreninin daha reddedici tutumlarla ilişkili olduğu gözlemlenmiştir. Analizler ruhsal rahatsızlık tipi, cinsiyet, üniversitedeki eğitim yılı, eğitim görülen alan, ve ruhsal rahatsızlık deneyimi/öyküsü gibi etkenlerin etiket temaları, fikir, inanç ve tutumlarla ilişkili olduğunu göstermiştir. Sonuçlar katılımcıların, tanımlama, etiyoloji, ve sağaltım seçenekleri açısından doğru bilgilere sahip olduklarını ancak tutumlar açısından olumsuz eğilimlerinin bulunduğunu göstermektedir. Aşağılayıcı/küçültücü etiketler de yaygınca kullanılmıştır. İki temel yaklaşımla elde edilen sonuçlar, ruhsal rahatsızlığa ilişkin damgalamanın çoklu yöntemlerle incelenmesinin önemini vurgulamaktadır.