Öğrenciyi merkeze alan yapısalcı yaklaşım, öğrenmeyi öğrencinin etkin rol aldığı bir süreç olarak görmektedir. Bu araştırmada yapısalcı yaklaşımda dikkate alınması gereken öğrencinin problem çözme becerisi, otonomi kazanabilme yeteneği ve bunların zeka alanlarıyla ilişkisinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Araştırmanın örneklemini, Ege Üniversitesi Atatürk Sağlık Hizmetleri Meslek Yüksek Okulunda okuyan 180 öğrenci oluşturmuştur. Araştırmada veri toplama aracı olarak, Sosyo-Demografik Veri Formu, Problem Çözme Envanteri, Sosyotropi-Otonomi Ölçeğinin Otonomi Ölçeği ve Çoklu Zeka Envanteri kullanılmıştır. Öğrencilerin otonomi düzeyi ile problem çözme envanterinden aldıkları puanlar arasında olumsuz yönde korelasyon saptanmıştır. En yüksek olumsuz korelasyonun sözel-dilsel zekâ ve öze dönük-içsel zekâ ile problem çözme becerisi arasında olduğu belirlenmiştir. En yüksek olumlu korelasyonun öze dönük-içsel zekâ ile otonomi arasında olduğu belirlenmiştir. Sonuç olarak öğrencilerin en fazla öze dönük-içsel ve sözel dilsel zekâ, en az mantık-matematiksel zeka alanlarında başarılı oldukları saptanmıştır.