Bu çalışmanın amacı siber alanda ya da fiziksel ortamda zorbalığa maruz kalan ergenlerin yardım alma davranışlarını incelemektir. Araştırmaya yaşları 14 ve 18 arasında değişen ( X yaş = 16.17; SS = 1.04) 703 (%51.4) kız ve 666 (%48.6) erkek lise öğrencisi katılmıştır. Katılımcılara ilk olarak zorbalık tanımı yapılmış, ardından kendilerinden siber alanda ya da fiziksel ortamda zorbalığa uğrayıp uğramadıklarını, uğradılarsa yardım alıp almadıklarını ve yardım aldılarsa yardım kaynaklarını belirtmeleri istenmiştir. Bulgulara göre katılımcıların %24.5’inin siber, %23.4’ünün ise geleneksel zorbalık mağduru olduğu, siber zorbalık mağduru olanların %45.1’inin, geleneksel zorbalık mağdurlarının ise %59.1’inin zorbalık olayı sonrasında yardım aldığı ve her iki grubun da yardım aldığı ilk kaynağın ebeveynleri olduğu görülmüştür. Yardım alıp almamakla ilgili değişkenleri belirleyebilmek için yapılan lojistik regresyon analizlerine göre ise cinsiyet sadece siber zorbalık mağduriyeti sonrası yardım alma davranışıyla ilişkili bulunmuş ve kızların erkeklere göre yardım alma oranlarının daha yüksek olduğu görülmüştür. Ayrıca hem siber hem de geleneksel zorbalık mağduriyeti sonrasında ergenlerin yaşları büyüdükçe yardım alma oranlarının arttığı bulunmuştur.