Bu çalışma, düşük sosyo-ekonomik düzeyden gelen erken ergenlik dönemindeki bireyler tarafından deneyimlenen olumsuz yaşam olayları ile problem davranışlar arasındaki ilişkiyi ve özdenetimin bu ilişkideki aracı rolünü incelemektedir. Araştırmanın örneklemi, İstanbul, Esenler’de yaşayan, 7. ve 8. sınıfta öğrenim gören 358 öğrenciden oluşmaktadır. Araştırmada Demografik Bilgi Formu, Olumsuz Yaşam Olayları Listesi, Özdenetim Ölçeği ve problem davranışları ölçmek amacıyla 11-18 Yaş Ergenler için Kendini Değerlendirme Ölçeği (YSR 11-18) kullanılmıştır. Ergenler tarafından rapor edilen olumsuz yaşam olaylarının, içe yönelim ve dışa yönelim problemleri ile doğrudan ilişkisini, özdenetim aracılığıyla da dolaylı ilişkisini test etmek amacıyla yol (path) analizi; model testlerinin cinsiyetler arası karşılaştırılmasında da çoklu grup yol (path) analizi kullanılmıştır. Analiz sonuçlarına göre, ergenlerin deneyimledikleri olumsuz yaşam olayları sayısının, içe yönelim ve dışa yönelim problemlerini hem doğrudan hem de özdenetim becerisi üzerinden dolaylı olarak yordadığı görülmektedir. Deneyimlenen olumsuz yaşam olayı sayısı arttıkça özdenetimdeki başarı azalmakta, içe yönelim ve dışa yönelim problemleri ise artmaktadır. Ayrıca, olumsuz yaşam olaylarının içe yönelim problemlerini, özdenetim becerisinin de dışa yönelim problemlerini daha güçlü yordadığı bulunmuştur. Olumsuz yaşam olayları ve problem davranışlar ilişkisinin, özdenetimin de bu ilişkideki aracı etkisinin cinsiyetler arasında farklılaşmadığı görülmektedir. Bulgular, ergenlik döneminde özdenetim becerilerinin öncülleri ve sonuçlarına ilişkin alanyazın temelinde tartışılmıştır.