Üniversite Öğrencilerinin Yalnızlık Düzeyini Etkileyen Bazı Etmenler
Yazar/Hazırlayan
|
|
Üniversite
|
|
Enstitü/Fakülte
|
|
Anabilim Dalı
|
|
Bölüm
|
|
Tez Danışmanı
|
|
Tez Yılı
|
|
YÖK Tez No
|
12493
|
Sayfa Sayısı
|
212
|
Tez Türü
|
Doktora
|
Tam Metin (PDF)
|
|
Kategori
|
|
Tez Özeti
|
Bu araştırmada, üniversite öğrencilerinin bazı bireysel, sosyal ve ailelerine ilişkin özelliklerin yalnızlık düzeyleri üzerindeki etkileri incelenmiştir. Araştırmanın örneklemini, ODTÜ 'nin her sınıf düzeyinde okumakta olan 280 kız, 429 erkek toplam 709 lisans öğrencisi oluşturmuştur. öğrencilerin bireysel, sosyal ve ailesel özelliklerine ait bilgiler, bu bilgileri kapsayan Kişisel Bilgi Formu'yla, öğrencilerin yalnızlık düzeyleri ise çevirisi, güvenirlik ve geçerliği araştırıcı tarafından tekrar yapılan UÇLA Yalnızlık ölçeği (University of California Los Angeles Loneliness Scale) ile saptanmıştır. Araştırma verilerinin analizinde, bağımsız değişkenlere ilişkin grupların yalnızlık puanlarının ortalama ve standart sapmaları bulunmuş, grupların ortalamaları arasındaki farkların önem denetimi varyans analizi yöntemiyle yapılmıştır. F değer inin önemi i olması halinde, farkın hangi gruplardan kaynaklandığını bulmak için Tukey testi uygulanmıştır. Bulgular, araştırmada, erkek öğrencilerin kızlardan, akademik yönden başarısız olanların başarılılardan, serbest zamanını tek başına geçirenlerin1X1 başkalarıyla geçirenlerden, aylık gelirini sosyal etkinlikler için yeterli görmeyenlerin görenlerden, çevresinden sosyal destek almayanların alanlardan, yakın arkadaş sayısı az olanların fazla olanlardan, yeni sosyal ilişkiler kurmaya isteksiz olanların isteklilerden, sosyal becerilerini yetersiz görenlerin yeterli görenlerden, sorunlarını kimseye açmayanların sorunlarını başkalarına açanlardan, anneyle, babayla, karşı cinsle, aynı cinsle, kardeşlerle olan ilişkilerinden memnun olmayanların bu ilişkilerden memnun olanlardan, anne ve baba arasındaki ilişkiden memnun olmayanların memnun olanlardan daha fazla yalnızlık ortalamasına sahip olduklarını göstermiştir. Diğer taraftan, yaş, bölüm, sınıf, yaşamın çoğunun geçirildiği yerleşim merkezi, yer değiştirme sıklığı, barınma türü, televizyon seyretme sıklığı, karşı cinsle duygusal ilişki durumu, kardeş sayısı, ailedeki çocuklar arasındaki doğum sırası ve aile yapısının yalnızlık Üzerindeki etkilerinin ise önemli olmadığı görülmüştür. Araştırma sonundaki önerilerde, yalnızlığın tanınması ve anlaşılmasına yönelik çalışmaların hızlandırılmasının, ailelerin, okul yöneticilerin ve Rehberlik Merkezlerinde çalışan personelin bu konuya yeterince yönelmesinin önemi vurgulanmıştır.
|
Demir, Ayhan, Üniversite Öğrencilerinin Yalnızlık Düzeyini Etkileyen Bazı Etmenler, Hacettepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, 1990, Doktora, pdf.