Çocukluk ve ergenlik döneminde görülen ayak bileği kırıkları distal tibia ve fibulanın epifiz kırıkları şeklinde olur. Bu kırıklar uygun şekilde tedavi edilmediğinde, büyüme durmasına bağlı kısalık, açısal deformite ve ayakbileği ekleminde artroz gibi sorunlar ortaya çıkar. Distaltibia epifiz kırıkları, fizisteki yaralanmanın yerine ve kırığın oluş mekanizmasına göre sınıflandırılır. Salter-Harristip 1 ve 2 kırıkların prognozu iyidir ve bu kırıklar kapalıredükte edilebilir. Medial malleolu etkileyen Salter-Har-ris tip 3 ve 4 kırıklar fiziste kompresyona neden oldukları için sonuçları kötüdür ve sıklıkla açısal deformiteye yol açarlar. Bu kırıklarda cerrahi tedavi önerilmektedir. Distal tibia epifizinin asimetrik olarak kapandığı fizyolojik geçiş döneminde, ayağın dış rotasyonu ile juvenil Tillauxve distal tibia epifizinin çok düzlemli kırıkları oluşur. Bu kırıklar Salter-Harris tip 2, 3 ve 4 kırıkların bir kombinasyonudur; iki veya üç parçalı olabilir; büyüme durmasına neden olmaz ve genellikle kapalı redüksiyon ile tedavi edilebilir. Ancak, bu kırıklar eklemi ilgilendirdiği için ayak bileğinde artroza yol açabilir. Kırık fragmanlarında 2 mm’den fazla deplasman bulunduğunda cerrahi tedavi uygulanmalıdır.