Bu araştırmada Başkent Üniversitesi öğrencilerinin stresle başaçıkma stratejilerinin bazı değişkenlere göre farklılık gösterip göstermediği belirlenmeye çalışılmıştır. Araştırma örneklemini, 1997-1998 öğretim yılında Başkent Üniversitesine devam eden 1214 öğrenci oluşturmaktadır. Araştırma verilerinin toplanmasında "Stres Yaşantılarında Kullanılan Başaçıkma Stratejileri Ölçeği" ve "Kişisel Bilgi Formu" kullanılmıştır. Verilerin analizinde, önce grupların dağılımlarının homojen olup olmadığını belirlemek amacıyla F testi yapılmıştır. Bulunan F değerlerine göre homojen ve heterojen gruplara uygun t testi kullanılmıştır. İkiden çok olan bağımsız değişkenler için, Tek Yönlü Varyans Analizi ve Tukey Testi uygulamıştır. Araştırma sonucu elde edilen bulgular şu şekilde özetlenebilir. 1. Ailelerinin yanında kalan öğrencilerle, kalmayan öğrencilerin problem çözme, sosyal destek arama ve kaçınma davranış düzeyleri arasında anlamlı bir fark bulunmazken, kendini suçlama ve hayal etme stratejilerinin kullanımı açısından anlamlı fark bulunmuştur. Ailelerinin yanında kalmayan öğrencilerin kendini suçlama ve hayal etme davranışlarını daha fazla kullandıkları saptanmıştır. 2. Cinsiyet açısından kullanılan başaçıkma stratejileri incelendiğinde, kızların problem çözme ve sosyal destek arama, erkeklerin ise kaçınma davranış düzeyleri daha yüksek bulunmuştur. 3. Sınıf düzeyine göre problem çözme, sosyal destek arama ve kaçınma stratejilerinin kullanımında istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunmazken, kendini suçlama ve hayal etme stratejilerinin kullanımında anlamlı fark bulunmuştur. Buna göre birinci sınıf öğrencilerinin, ikinci sınıf öğrencilerine göre kendini suçlama ve hayal etme davranışlarım daha çok kullandıkları sonucuna varılmıştır. 4. Burslu ve burssuz öğrencilerin problem çözme düzeyleri arasında anlamlı fark bulunmamıştır. Burs almayan öğrencilerin sosyal destek arama, kendini suçlama, hayal etme ve kaçınma stratejilerini daha çok kullandıkları belirlenmiştir. 5. Yaşamlarının büyük bir kısmını büyük yerleşim merkezinde geçirenlerle, küçük yerleşim merkezinde geçiren öğrencilerin problem çözme, sosyal destek arama ve kaçınma davranış düzeyleri arasında anlamlı bir fark bulunmamıştır. Buna karşın yaşamlarının büyük bir kısmını küçük şehirde geçirenlerin kendini suçlama ve hayal etme davranış düzeyleri daha yüksek bulunmuştur. 6. Olumlu bir benlik algısı geliştiren öğrencilerin problem çözme, sosyal destek arama gibi etkili stratejileri daha çok kullandıkları sonucuna varılmıştır. 7. Önlisans programında okuyan öğrencilerin, lisans programında okuyanlara göre kendini suçlama stratejisini daha çok kullandıkları belirlenmiştir. Diğer stratejilerin kullanımında istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunmamıştır. Sonuçta araştırmadan elde edilen bulgular doğrultusunda üniversitelerde verilebilecek psikolojik yardım hizmetlerine ve benzer konularda yapılacak araştırmalara yönelik bir takım öneriler sunulmuştur.