Bu tezin amacı üniversite öğrencilerinde kişilik bozukluğu yaygınlığının ve kişilik bozukluğu ile sorun çözme becerileri arasındaki ilişkinin incelenmesidir. Gereç ve Yöntem: Bu tez çalışmasının örneklemini Adnan Menderes Üniversitesi öğrencilerinden oluşan 705 kişi oluşturmaktadır. Katılımcılara sosyodemografik özelliklerinin belirlenmesi için araştırmacı tarafından hazırlanan sosyodemografik veri formu, kişilik bozukluğunu belirlemek için DSM-IV ve ICD?10 kişilik Bozukluğu Ölçeği (DIP-Q) ve sorun çözme becerilerini saptamak için Gözden Geçirilmiş Türkçe Sosyal Sorun Çözme Envanteri (Tr-SSÇE-G) uygulanmıştır. Bulgular: Üçyüzyedisi kadın (%43,7), 395'i erkek (%56,3) toplam 705 katılımcının yaş ortalaması yaş ortalaması 21,2 (SD = 1.86) olarak bulunmuştur. Kişilik bozukluğu yaygınlık oranı %13 (n=91) olarak bulunmuştur. Kişilik bozukluğu tanısı almada kadın ve erkekler arasında bir fark bulunmamıştır. Kişilik bozukluğu tanısı alan katılımcıların genelde sorun çözme becerileri yetersizdir. Kişilik bozukluğu olumsuz sorun yönelimi, kaçınan ve dürtüsel dikkatsiz sorun çözme tarzlarıyla anlamlı derecede ilişkili bulunmuştur. Sonuç: Kişilik bozukluğu üniversite öğrencileri arasında yaygındır ve kişilik bozukluğu olan kimselerin sorun çözme becerileri yetersizdir. Buradan hareketle sorun çözme terapisi yaklaşımı kişilik bozukluğu olan kimselerde kullanılabilecek alternatif bir yaklaşım olabilir.