Günümüzde toplumlar, kendi felsefe ve hedefleri yönünde, sorumluluğunun bilincinde olan ve bilimsel düşünme gücüne sahip kuşaklar yetiştirme görevini eğitime vermiştir. Üniversite; bilim ve teknoloji çağı toplumlarının yaşam felsefesinin odak noktası olmuştur. Türkiye’nin lisansüstü öğretim için yurt dışına öğrenci gönderme uygulaması, 1929 yılından bu yana sürmektedir. Bu bağlamda araştırmanın konusu, lisansüstü öğretim için yurt dışına öğrenci göndermedeki plânlama sorunlarını incelemek ve önerilerde bulunmaktır. Bu amaçla alan yazın taranmış ve elde edilen bulgular MEB yöneticilerinin (Ek 1) görüşleriyle karşılaştırılmıştır. Lisansüstü öğretim için yurt dışına öğrenci göndermedeki olası plânsızlıkların belirlenmesi, daha gerçekçi politikaların ve bu politikalar ışığında daha gerçekçi stratejilerin oluşturulmasına katkı sağlayacaktır. Böylelikle, Türkiye’de öğretim alanı bulunmayan ya da yetersiz olan alanlarda yurt dışına öğrenci gönderilmesi, gönderilen öğrencilerin bilgi ve teknoloji transferini istenilen düzeyde gerçekleştirmeleri, Türkiye’ye dönüşlerinde öğrenim gördükleri alanda istihdam edilmeleri vb. sağlanabilir. Çünkü yüksek nitelikli insan gücü (öğretim üyesi, bilim insanı ve araştırmacı) yetiştirme sürecinde; öğrenci alımı (seçimi), yetiştirilmesi (eğitimi) ve değerlendirilmesi (istihdamı) sorunu büyük önem taşımaktadır. Bu araştırma, lisansüstü öğretim için yurt dışına öğrenci gönderme uygulamalarından yalnızca 1416 sayılı Yasaya göre Millî Eğitim Bakanlığı kanalıyla resmî-burslu statüde öğrenci gönderme ile sınırlıdır, diğer uygulamaları (2547 sayılı Yasa, TÜBİTAK vb.) kapsamamaktadır.