Dünyada ve ülkemizde şiddet olayları gittikçe yaygınlaşmakta ve bu şiddet gösterimi televizyon aracılığıyla evlerimize kadar ulaşmaktadır. Bu yayınlardan en çok çocuklar ve ergenlerin etkilendiği bilinen bir gerçektir. Bu nedenle bu araştırma, ergenlerdeki şiddet eğilimlerine diğer etkenlerin yanı sıra (aile, okul, çevre) televizyonun etkisinin neler olduğunun anlaşılması ve sosyal hizmet müdahalesi ile ilişkisinin kurulmasıdır. Araştırma Ankara ili, Keçiören İlçesindeki 12-14 yaş arasında bulunan ve ilköğretim okullarında 7. ve 8. sınıfta okuyan ergenlere uygulanmıştır. Veriler soru kağıdı ve Uluğtekin (1976) 'in geliştirdiği "Saldırganlık Ölçeği" ile toplanmıştır. Ölçek Likert Tipi, 5 alt ölçekten oluşmaktadır. Bu çalışmada, ekolojik modele göre şiddete etki eden dört düzeydeki (kişisel, ilişkiler, toplumsal ve toplumsal değerler) faktörler ile şiddet eğilimi arasındaki ilişkiler aranmış ancak anlamlı bir sonuca ulaşılamamıştır. Yapılan analizler sonucunda, ilk olarak ergenlerin yetişkinlerle birlikte televizyonun karşısında uzun saatler geçirdikleri görülmüştür. Özellikle şiddet içerikli televizyon dizilerinin izlenme oram çok yüksek bulunmuştur. Bu dizilerde yer alan kahramanlar ergenlerin rol-model aldıkları kişiler olarak tespit edilmiştir. ikinci olarak, ergenler uygulanan saldırganlık ölçeğinin tüm alt ölçeklerinden yüksek puan almışlardır. Buna göre, araştırma grubundaki ergenlerin şiddet eğilimi gösterdikleri gözlenmiştir. Özellikle alt ölçeklerden olan ve saldırganlığı ifade eden "Yansıtılmış Saldırganlık Ölçeği" puanı yüksek bulunmuştur. Bu alt ölçek ve cinsiyet arasında fark karşılaştırılmış, mevcut literatürdeki bulguların aksine kızların da en az erkekler kadar şiddet eğilimi gösterdiği sonucuna ulaşılmıştır. Ayrıca televizyon izleme süreleri ile "Saldırganlık Ölçeği'nin alt ölçekleri arasındaki farklara bakılmış ve anlamlı bir farklılık tespit edilmemiştir. Literatürde televizyon izleme süresi arttıkça şiddet içeren davranışların arttığı yönündeki bilgi bu araştırmada desteklenmemiştir.