Çocuk ve ergenlerde travmalar tolere edilemeyen, ciddi duygusal, ruhsal, bilişsel ve davranışsal bozukluklara yol açan deneyimlerdir. Travma sonrası stres bozukluğu, DSM 5’te doğrudan ya da dolaylı olarak gerçek ya da göz korkutucu biçimde ölümle, ağır yaralanmayla karşılaşmış olma ya da cinsel saldırıya uğrama sonrasında gelişen travmatik olayı yeniden yaşantılama, kaçınma ve travmayla ilişkili aşırı uyarılma belirtilerinin gözlenmesi şeklinde tanımlanmıştır. Travmatik yaşantılar arasında deprem, sel gibi doğal afetler, çocuklukta yaşanan ihmal ve istismarlar, zorla kaçırılma, trafik kazaları, yaşamı tehdit eden bir hastalığın tanısının konulması gibi zorlayıcı olaylar bulunmaktadır. Epidemiyolojik veriler travma sonrası gelişen ruhsal bozukluklar arasında en sık travma sonrası stres bozukluğunun görüldüğünü bildirmektedir. Çocuk ve ergende travma sonrası stres bozukluğu sıklığını araştıran genel toplum çalışmaları az olup, bozukluğun genel toplumda yaşam boyu yaygınlığının ise %1-14 arasında olduğu belirtilmektedir. Travma sonrası stres bozukluğu gelişimini etkileyen pek çok faktör bulunmaktadır. Her hastanın travmaya yanıtı, baş etme ve savunma düzeneklerini kullanma şekli farklı olabilmektedir. Bu olgu serisinde yaşadığı travmatik olay sonrası yaklaşık bir yıllık poliklinik takibi süresince stres belirtileri göstermeyen ya da kısa süreli gösteren 7 olgunun takip süreci, travmatik stresi etkileyen faktörler eşliğinde tartışılmaya çalışılmıştır.