Bu araştırmanın çıkış noktası; Psikanalitik Modelin ve Davranışçı Modelin önerdikleri doğrultusunda, 13-18 yaş aralığındaki obez tanısı almış ergenlerin anne-baba tutumunun obezite oluşumundaki rolü olduğu varsayımı oluşturulmuştur. 13-18 yaş aralığındaki obez tanısı almış ergenlerin obezite ile sosyal fizik kaygı durumları arasında ilişkisini ve kontrol grubu ile obez ergenlerin sosyal fizik kaygı durumu arasındaki ilişkisini incelenmek istenmiştir. Araştırmaya 13-18 yaş arası 25 kız 25 erkek olmak üzere 50 obez hasta ile 13-18 yaş arası 25 kız 25 erkek olmak üzere 50 normal kiloya sahip ergenler katılmıştır. Araştırmada veri toplama araçları olarak; Kişisel Bilgi Formu, Sosyal Fizik Kaygı Ölçeği ve Annem ve Ben , Babam ve Ben Ölçeği kullanılmıştır. Araştırmanın sonuçlarına bakıldığında; obezite ergenlerin ebeveynlerinin, normal ergenlerin ebeveynlerine göre daha fazla davranış kontrolüne sahip olduğu ve obez grubun normal gruba göre anne-baba tepkisellik puanlarının daha düşük olduğu görülmüştür. Deneklerin sosyal fizik kaygı puanlarına bakıldığında, obez grubun normal gruba göre sosyal fizik kaygı puanlarının daha yüksek olduğu bulunmuştur. Obez ergen grubun anne baba tutumları ile sosyal fizik kaygı düzeyleri karşılaştırıldığında, obez ergenlerin anne baba tepkisellik puanları arttıkça sosyal fizik kaygı düzeylerinin azaldığı, anne baba psikolojik kontrol puanları arttıkça sosyal fiziksel kaygı düzeyleri de artmaktadır. Normal ergen grubun anne baba tutumları ile sosyal fizik kaygı düzeyleri karşılaştırıldığında ise anlamlı bir fark bulunmamıştır. Araştırmanın sonunda elde edilen tüm sonuçlar yorumlanmış ve tartışılmıştır.