Anne-Baba Çocuk Yetiştirme Davranışları ve Türk Ergenlerde Sosyal Anksiyete Bu araştırmanın asıl amacı algılanan anne-baba çocuk yetiştirme davranışlarının Türk ergenlerin sosyal anksiyeteleri üzerindeki etkisine bakmak ve özellikle sosyal anksiyeteyi etkileyen davranışları bulmaktır. Aynı zamanda, deneklerin yaşı ve sosyodemografîk değişkenlerin bu davranışlar ve sosyal anksiyete üzerindeki etkisi de incelenmiştir. Ömeklem, 2 okuldan alman 284 öğrenciden oluşmaktadır. Bu öğrencilerin 145 tanesi 13, 139 tanesi ise 16 yaşındadır. Her öğrenci, EMBU (yetiştirilme anılarım, Perris ve arkadaşları, 1980), ÜS (Kişilerarası Durum Envanteri, Van Dam- Baggen ve Kraaimaat,1987) ve STAI-T (Durumluk-Sürekli Kaygı Envanteri-Sürekli kaygı alttesti, Spielberger, 1970) anketlerini doldurmuşlardır. Sonuçlar, annenin aşın korumacılığının ve babanın duygusal sıcaklığının sosyal anksiyeteye en fazla etki eden çocuk yetiştirme davranışları olduğunu göstermiştir. Ayrıca, annelerini "yüksek ilgi-düşük koruma" olarak algılayan deneklerin sosyal anksiyete puanlarının "yüksek ilgi-yüksek koruma" ve "düşük ilgi- düşük koruma" olarak algılayan deneklerden daha az olduğu bulunmuştur. Sürekli kaygı üzerinde etki yapan davranışların ise annenin reddi ve aşın korumacılığı olduğu saptanmıştır. Yaşın sosyal anksiyete üzerindeki etkisi yalnızca kız denekler için bulunmuştur. 13 yaşındaki kızların sosyal anksiyete seviyeleri 16 yaşındaki kızlardan daha yüksek olduğu saptanmıştır. Sosyodemografik değişkenlerden sadece annenin çalışma durumunun erkek deneklerin sosyal anksiyetesi üzerinde etkili olduğu görülmüştür. Ancak, birçoğu algılanan anne-baba çocuk yetiştirme davranışlarını etkilemektedir. Bulgular değişik teoriler ve kültürel konular kapsamında tartışılmıştır.