Tanzimat’tan önce başlayıp Cumhuriyet’e kadar süren ve günümüzde de hala devam etmekte olan Batılılaşma, Türk toplumu için bir değişim sorunudur. Batılılaşma sürecinde – özellikle Osmanlı’nın son dönemlerinde- “yeni aydın tipi” topluma sunulmuştur. Bu süreçte Türk toplumuna sunulan çocuk ve genç tiplerinden Âsım, Halûk, Şermin ve Ömer tipleri çalışmamızda esas alınmıştır. Mehmet Akif’in Âsım’ı ve Tevfik Fikret’in Haluk’u Türk toplumuna sunulmuş ideal genç tipleridir. Fikret, Şermin’i ideal bir çocuk tipi olarak topluma sunarken Muallim Naci de kendi çocukluğundan hareketle Ömer tipini topluma sunmuştur. Ömer’in ideal bir çocuk tipi olmaktan ziyade bir geçiş tipi olduğu görülmüştür. Çalışmamızda Ömer’den Âsım’a, Şermin’den Haluk’a giden bir çizgi dikkat çekmektedir. Haluk ve Şermin Batı’yı referans alan modellerdir. Ömer ve Âsım ise Batı’nın belli değerlerine açık, yerli tiplerdir. Bu tipler değişik yönleriyle geleceğimizi temsil eden çocuk ve gençlere model olarak topluma sunulmuştur.