Amaç: Bu çalışmada, yeme bozuklukları gelişiminde etkili kabul edilen değişkenlerden altısının [aile işlevselliği, benlik saygısı, obsesif-kompulsif belirtiler, depresif belirtiler, kontrol odağı ve Beden Kitle İndeksi (BKİ)] yeme bozukluğu belirti şiddetini ve genel psikolojik belirti düzeyini ne kadar yordadıklarını karşılaştırmayı ve bu değişkenlerin birbirleriyle ilişkilerini belirlemeyi amaçladık. Yöntem: Üniversite öğrencisi 292 kadın denek, Rosenberg Benlik Saygısı Ölçeği (RBSÖ), Yeme Tutum Testi (YTT), Belirti Tarama Listesi (SCL-90-R), Aile Değerlendirme Ölçeği (ADÖ), Rotter’in İç Dış Kontrol Odağı Ölçeği (RİDKO) ve Beck Depresyon Ölçeği (BDÖ)’ni doldurdu. Birinci regresyon analizinde bağımsız değişken olarak ADÖ, RBSÖ’nin benlik saygısı altölçeği, SCL-90-R obsesyon altölçeği, BDÖ toplam puanı, RİDKO ve BKİ ve bağımlı değişken olarak YTT toplam puanı alındı. İkinci analizde bağımlı değişken olarak SCL-90-R Genel Belirti Düzeyi (GBD) ile aynı bağımsız değişkenler analize sokuldu. Bulgular: Birinci regresyon analizinde, YTT toplam puanını en iyi yordayan değişken obsesif-kompulsif belirtiler altölçeği, ikinci değişken ise BKİ idi. Genel belirti düzeyini en iyi yordayan değişken obsesif-kompulsif belirtiler ve ikincisi benlik saygısı idi. Sonuç: Yeme bozukluğu belirtilerini en iyi yordayan değişken obsesif-kompulsif belirtiler, ikincisi ise BKİ idi. Aile işlevselliği ve kontrol odağı değişkenlerinin yeme patolojisi ile ilişkisi anlamlı değildi. Aile işlevselliği ile genel psikopatoloji arasında anlamlı ilişki bulundu.