İntihar davranışı çocuk ve gencin stresle baş etme tutumlarının etkisiz ve çözüme yönelik olmaması, ailenin çocuk ve gence yeterli sosyal desteği gösterememesi nedeniyle düşünceden kolayca eyleme geçebilmektedir. Bu çalışmada intihar girişimi olan çocuk ve gençlerin kullandığı başa çıkma tutumları ve aile işlevsellikleri araştırılmıştır. Atatürk Üniversitesi Tıp Fakültesi Psikiyatri Kliniğine, intihar girişimi sonrası başvuran 30 gençle, kontrol grubu olarak 30 sağlıklı genç bu çalışmaya dahil edilmiştir. Çalışmaya katılanların tümüne Başa Çıkma Tutumlarını Değerlendirme Ölçeği (BÇTDÖ), Aile Değerlendirme Ölçeği (ADÖ), Beck Depresyon Ölçeği (BDÖ), Durumluk ve Sürekli Kaygı Envanteri (DSKE - I, II) uygulanmıştır.Pozitif yeniden yorumlama ve gelişme, zihinsel boş verme, yararlı sosyal destek kullanımı, aktif baş etme, şakaya vurma başa çıkma tutumları intihar girişimi olan ve olmayan gençler arasında istatistiksel olarak anlamlı düzeyde farklı bulunmuştur (p<0.05). Aile işlevselliği ile ilgili problem çözme, iletişim ve genel işlevler ölçek puanları iki grup arasında istatistiksel olarak anlamlı düzeyde farklı bulunmuştur (p<0.05).İntihar girişiminde bulunan gençler özellikle problem çözümüne yönelik olan pozitif yeniden yorumlama ve gelişme, aktif baş etme, şakaya vurma başa çıkma tutumlarını daha az kullanmaktadırlar. Aile içinde iletişim ve problem çözme ile ilgili sorunlar yaşamakta ve genel aile işlevselliklerinde bozukluk bulunmaktadır. İntihar girişiminde bulunan çocuk ve gençlerin, intihara sürükleyen nedenlerin araştırılması hala sorun olan intihar davranışından çocuk ve gençleri korumaya yönelik önlemler geliştirmemize yardımcı olacaktır.