Bu çalışmada, ergenlerin öznel iyi oluşlarını aile ile ilişki aracılığı ile nasıl yükselttiklerinin incelenmesi amaçlanmıştır. Yöntem: Bu çalışmada, ön ve asıl çalışma grubu olmak üzere, iki çalışma grubu yer almaktadır. Ön çalışma grubuna, 2010–2011 Eğitim-Öğretim Yılında, Ankara’da lise öğrenimine devam eden, 14 ile 17 yaşları arasındaki 158 kız (%43.9) ve 202 erkek (%56.1) olmak üzere, toplam 360 ergen katılmıştır. Asıl çalışma grubunda ise, toplam 90 ergen (45 kız, 45 erkek) yer almıştır. Çalışmada, Ergen Öznel İyi Oluş Ölçeği ve açık uçlu soru formu kullanılmıştır. Veriler, cümle bazında içerik analizi tekniğiyle analiz edilmiştir. Bulgular: Çalışmada, ailelerin ergenlerle ilgilenmeleri, onların algılanan kontrollerini desteklemeleri, ergenlerle olumlu iletişimde bulunmaları, ergenlere karşı demokratik ve izin verici ana-baba tutumu içerisinde olmaları, ailede birliği oluşturmaları, ergenlerin özerkliğini desteklemeleri, ergenleri ailede yönetime katmaları, ergenlerle birlikte etkinlik yapmaları ile ergenlerin öznel iyi oluşlarını yükselttikleri sonucuna varılmıştır. Sonuç ve Tartışma: Bu çalışmada, anne ve babaların dokuz farklı araçla ergenlerin öznel iyi oluşlarını yükselttikleri bulunmuştur. Bu çalışmanın bulguları, öznel iyi oluşu arttırma programlarında kullanılabilir.