Bu çalışmanın amacı kendini yaralama davranışının yaşam boyu prevalansının saptanması ve de kendini yaralama davranışı ile intihar girişimi, intihar düşüncesi, anksiyete ve depresyon düzeyleri arasındaki ilişkinin belirlenmesidir. Liselerde okuyan ergenlerde kesitsel analitik tipte bir çalışma planlandı. Sosyoekonomik her düzeyden öğrenciyi kapsayabilmesi için okullar sosyoekonomik düzeylerine göre tabakalanarak her düzeyden küme örnekleme yoluyla bir okul rastgele olarak belirlendi. Öğrencilere kişisel bilgi alma ve kendini yaralama davranışı formu, çocuklar için depresyon ölçeği, çocuklarda anksiyete bozukluklarını tarama ölçeği uygulandı.Kendini yaralayıcı davranış yaşam boyu prevalansı %39.7’dir. Kendini yaralayan ergenlerin %50.8’i erkek, %49.2’si kız ve yaş ortalaması 15.6±1.1’dir. En sık görülen kendini yaralama davranış tipi kafa veya bedenin diğer bölgelerini sert bir yere vurma veya kendine vurmadır. Kendini yaralayan ergenlerin sadece %13.4’ü yardım arayışında bulunmuştur. Kendini yaralayan ergenlerin yüksek anksiyete ve depresyon düzeylerine sahip oldukları saptanmıştır. Kendini yaralayan ergenler anlamlı oranda daha fazla intihar girişiminde bulunmaktadır. Kendini yaralayan ergenler arasında anksiyete ve depresyon düzeylerinin, kendini yaralama davranış sıklığının cinsiyete göre farklılık gösterdiği gözlenmiştir.Kendini yaralayan ergenlerle çalışırken eşlik eden ruhsal bozuklukları saptamak ve tedavi etmek bu tür davranışları önlemede önemli olabilir. Gelecek çalışmalarda bu gibi davranışları önleme stratejilerini geliştirmede kendini yaralama davranışı ile ilgili cinsiyete özgü risk etkenlerinin saptanması faydalı olacaktır.