Bu çalışmada, ergenlerin çevreyle ilişki kurmak aracılığıyla öznel iyi oluşlarını nasıl yükselttiklerinin incelenmesi amaçlanmıştır. Bu çalışmada, ön ve asıl çalışma grubu olmak üzere iki çalışma grubu yer almaktadır. Ön çalışma grubuna 2010–2011 Eğitim-Öğretim Yılında, Ankara’da lise öğrenimine devam eden, 14–17 yaşları arasındaki 158 kız (%43,9) ve 202 erkek (%56,1) olmak üzere toplam 360 ergen katılmıştır. Asıl çalışma grubunda ise 45 erkek ve 45 kız olmak üzere toplam 90 ergen yer almıştır. Çalışmada Ergenler İçin Öznel İyi Oluşu Artırma Stratejileri Ölçeği ve açık uçlu soru formu kullanılmıştır. Verilerin analizinde cümle bazında içerik analizi tekniği kullanılmıştır. Çalışma sonuçlarına göre, ergenler çevreden önemsenmeye ve değer verilmeye, sosyal desteğe, yakın ilişkilerde güveni korumaya, beğenilmeye, anlaşılmaya/empatiye, sevildiğine görmeye, algılanan kontrolün yükseltilmesine, doğrudan öznel iyi oluşu artırmaya ve özerkliğin desteklenmesine yönelik tepkiler aldıklarında öznel iyi oluşları yükselmektedir. Tüm bunların yanında ergenlerin çevreye; doğrudan öznel iyi oluşu artırmaya, sosyal destek sunmaya, olumlu iletişim kurmaya, kontrollü ilişki kurmaya, hediyeleşmeye, özgeci olmaya, olumlu düşünmeye, yakın ilişkilerde güveni korumaya ve iltifat etmeye yönelik tepkiler verdiklerinde öznel iyi oluşları yükselmektedir. Bu çalışmada, ergenlerin dokuzar farklı araçla çevreyle ilişkilerde öznel iyi oluşlarını yükselttikleri bulunmuştur. Bu çalışmanın bulguları, öznel iyi oluşu artırma programlarında kullanılabilir.