Bu çalışmanın amacı, üniversite öğrencilerinde temel ihtiyaçların karşılanma düzeyinin, öznel iyi oluş düzeyini yordamadaki rolünü incelemektir. Araştırma örneklemi, Pamukkale Üniversitesi' nin farklı fakültelerinde öğrenim gören 627 öğrenciden (350 kız, 277 erkek) oluşmaktadır. Araştırma kapsamında öğrencilerin öznel iyi oluş düzeylerini ölçmek için Yaşam Doyumu Ölçeği ve Pozitif Negatif Duygu Ölçeği kullanılmıştır. Öğrencilerin temel ihtiyaçlar doyumuna ilişkin algıları ise, araştırmacı tarafından geliştirilen Üniversite Öğrencileri Temel İhtiyaçlar Ölçeği aracılığıyla ölçülmüştür. Verilerin analizinde, verilerin türüne göre, korelasyon (r), t testi, tek yönlü varyans analizi (ANOVA) yapılmış; F değerlerinin anlamlı olması durumunda farkın hangi gruplardan kaynaklandığını bulmak için Tukey testi uygulanmıştır. Bunun yanı sıra, temel ihtiyaçların karşılanma düzeyinin, öğrencilerin öznel iyi oluş düzeyi üzerindeki yordama gücü için regresyon analizi kullanılmıştır. Sonuçlar, üniversite öğrencilerinde temel ihtiyaçların karşılanma düzeyine ilişkin 7' li dereceleme ölçeği aracılığıyla elde edilen puanların, tüm ihtiyaç boyutları için nötr noktanın (4 puan düzeyi) üstünde olduğunu göstermektedir. Buna ek olarak, öğrencilerin temel ihtiyaçlar doyumuna ilişkin algılarının cinsiyete, sınıf düzeyine, barınma durumuna, yerleşim birimine, ailenin gelir düzeyine, algılanan ekonomik doyuma ve eğitim programına ilişkin yapılan seçimin niteliğine göre anlamlı şekilde farklılaştığı görülmektedir. Sonuçlar ayrıca, öğrencilerin temel ihtiyaçlara ilişkin algıladıkları doyumun, tüm ihtiyaç boyutlarında öznel iyi oluşu anlamlı olarak yordadığını göstermektedir. Bunun yanı sıra, özgürlük ve eğlence ihtiyaçlarının üniversite öğrencilerinin öznel iyi oluş düzeyinin daha güçlü yordayıcıları oldukları görülmektedir.