Bu araştırma ergenlerin; anne-babaya bağlanma biçimleri ile öznel iyi oluş durumlarının sosyal yetkinlik beklentileriyle ilişkilerinin demografik değişkenlere bağlı olarak değişip değişmediğini araştırmak amacıyla yapılmıştır. Uygulamalar, 2009-2010 Eğitim-Öğretim Yılında Karadeniz Teknik Üniversitesi, Fatih Eğitim Fakültesi bünyesinde bulunan bölümlerde öğrenim görmekte olan 1173 kız, 697 erkek olmak üzere toplam 1870 birinci sınıf öğrencilerinden seçkisiz yolla seçilen 432 öğrenci üzerinde yapılmıştır. Araştırmada ergenlerin anne babaya bağlanma biçimlerini ölçmek amacıyla Ana Babaya İlişkin Görüşler Ölçeği, sosyal yetkinlik beklentilerini ölçmek amacıyla Sosyal Yetkinlik Beklentisi Ölçeği Ergen Formu, öznel iyi oluş durumlarını ölçmek amacıyla Öznel İyi Oluş Ölçeği Ergen Formu ve bazı demografik değişkenleri belirlemek amacıyla Kişisel Bilgi Formu kullanılmıştır Araştırmada elde edilen bulgular şu şekilde özetlenebilir: Ergenlerin algıladıkları anne-babaya bağlanma biçimi ile sosyal yetkinlik beklentisi arasında pozitif yönde anlamlı ilişkiler bulunmuştur.. Benzer şekilde anne-babaya bağlanma düzeyi ile öznel iyi oluş ve alt boyutları arasında pozitif yönde anlamlı ilişkiler bulunmuştur. Olumlu ve olumsuz duygular, amaçlar, kendine güven, iyimserlik, ilgi duyulan etkinlikler, arkadaşlık ilişkileri, geleceğe bakış, aile ilişkileri ve yaşamın zorluklarıyla baş etme ile anneye ve babaya ilgili bağlanma arasında pozitif yönde anlamlı ilişkiler bulunmuştur. Karamsarlık ile anne babaya ilgili bağlanma arasında anlamlı ilişki bulunmamıştır. Araştırmanın demografik değişkenlerine göre ergenlerin anne-babaya bağlanma biçimi ile öznel iyi oluş ve sosyal yetkinlik beklentileri arasında pozitif yönde anlamlı ilişkiler bulunmuştur.