Bu araştırma, Ankara ili merkez ilçelerinde bulunan liselerde öğrenim gören ve aktif olarak spor yapan ve yapmayan lise öğrencilerinin beden eğitimi dersine karşı tutumlarını saptamak amacıyla yapılmıştır. Araştırma evrenini bu ilçelerdeki liselerde bulunan dokuzuncu sınıf öğrencileri oluşturmaktadır. Araştırmaya, bu gruptan örneklem olarak rastgele örnekleme yöntemiyle seçilen 7 liseden toplam 558 öğrenci katılmıştır. Öğrenci tutumlarının ölçülmesi için Demirhan ve Altay (2001) tarafından geliştirilen, 12'si olumlu 12'si olumsuz olmak üzere toplam 24 maddeden oluşan Beden Eğitimi ve Spor Tutum Ölçeği kullanılmıştır. Öğrencilerin tutum ölçek puanları çeşitli değişkenlere göre (aile desteği, arkadaş desteği, öğretmen desteği, medya, resmi okul-özel okul, sağlık, akademik başarı) incelenmiş, verilerin normal dağılım gösterip göstermediğini test etmek amacıyla Kolmogorov-Smirnov yöntemi uygulanmış, normal dağılımda olduğu görülen veriler, bağımsız iki örneklem t testi ve Kikare uyum iyiliği testi kullanılarak değerlendirilmiştir. Sonuçlar incelendiğinde, aile desteği ve arkadaş desteğiyle aktif olarak spor yapan ve yapmayan öğrencilerin Beden Eğitimi dersine karşı tutumları arasında anlamlı bir ilişki bulunmamıştır (p > 0.05). Medyada popüler biri olmak isteği ve öğretmenin verdiği destek ile aktif spor yapan ve yapmayan öğrencilerin Beden Eğitimi dersine karşı tutumları arasında ise anlamlı bir fark bulunmuştur (p < 0.05). Sporla aktif olarak uğraşan ve uğraşmayan lise öğrencilerinin Beden Eğitimi dersine karşı tutumlarında devlet okulu veya özel okulda öğrenim görmelerinin etkisinin istatiksel olarak anlamsız olduğu da görülmektedir (p > 0.05). Yine, aktif olarak spor yapmayan öğrencilerin bu davranışı sergilemelerinde sağlık faktörünün rolü olduğu istatiksel olarak anlamsız bulunmuştur (p >0.05). Sporla aktif olarak uğraşma ve uğraşmama ile akademik başarı değişkeni arasındaki fark ise anlamlı bulunmuştur (p <0.05).