Bu araştırmanın amacı üniversite öğrencilerinde bağlanma stilleri, stresle başa çıkma tutumları ve stresi algılama düzeyini ve de bu üç değişkenin birbirleri ile olan ilişkisini incelemektir. Haliç Üniversitesi lisans öğrencilerinden ulaşılabilen 396 kişi, araştırmanın örneklem grubunu oluşturmaktadır. Bu araştırma korelasyonel yöntem, Tek Yönlü Varyans Analizi (ANOVA) ve Tukey Çoklu Karşılaştırma Testine (Post-Hoc Test) dayalı bir çalışmadır. Araştırmanın veri toplama araçları Cohen, Kamarck ve Mermelstein (1983) tarafından geliştirilen Algılanan Stres Düzeyi Ölçeği; Griffin ve Bartholomew (1994) tarafından geliştirilen İlişki Ölçekleri Anketi; Özbay tarafından (1993) geliştirilen Stresle Başa Çıkma Tutumları Envanteri ve araştırmacının hazırladığı sosyo-demografik formdur. Araştırmada elde edilen verilerin analizi, SPSS istatistik paket programı 15.0 ile gerçekleştirilmiştir. Araştırma sonucunda sosyo-demografik formda ölçülen değişkenler ile bağlanma stilleri, stresle başa çıkma tutumları ve stresi algılama düzeyi arasında farklı seviyede ilişkiler bulunduğu belirlenmiştir. Ayrıca bağlanma stillerinin stresle başa çıkma tutumları ve stresi algılama düzeyi üzerinde bir etkiye sahip olduğu görülmüştür. Araştırmada özellikle cinsiyetin bağlanma stillerini ve stresle başa çıkma tutumlarını, ekonomik durumun ve içinde bulunulan romantik ilişkiden tatmin olup olmamanın stresle başa çıkma tutumlarını, algılanan ebeveyn tutumunun ve bağlanma stillerinin stresle başa çıkma tutumlarını ve stresi algılama düzeyini etkilediği görülmüştür. Araştırmanın sonuçlarının bağlanma stillerinin stresle başa çıkma tutumları ve stresi algılama düzeyi üzerindeki etkisini ve farklı sosyo-demografik değişkenlerin bu üç değişken üzerindeki etkisini ortaya koyarak psikolojiye katkı sağlayacağı düşünülmüştür.