Bu çalışmada devlet yurdunda barınmakta olan üniversite öğrencilerinin utangaçlık ve başa çıkma stratejileri ilişkileri incelenmektedir. Çalışma Haziran 2010 tarihinde Yüksek Öğrenim Kredi ve Yurtlar Kurumu Eskişehir Dumlupınar Öğrenci Yurdunda yapılmıştır. Çalışmanın evreni devlet yurdu olan Dumlupınar Öğrenci Yurdunda barınan öğrencilerdir. Örneklem grubu gönüllülük esasına göre basit rastgele yöntemle oluşturulmuştur. Örneklem grubuna Cheek ve Buss(1981) tarafından geliştirilen ve Güngör (2001) tarafından geçerlik ve güvenirlik çalışması yapılan Utangaçlık Ölçeği, Amirkhan(1990), tarafından oluşturulan ve Aysan(1994) tarafından geçerlik ve güvenirlik çalışması yapılan Başa Çıkma Stratejileri ölçeği ile bazı sosyo-demografik verilerin elde edileceği Kişisel Bilgi Formu uygulanmıştır. Çalışma sonucunda, üniversite öğrencilerinin utangaçlık puanlarında kızlarla erkekler arasında fark olmadığı görülmüştür. Başa çıkma stratejileri alt ölçeği olan sosyal destek alma stratejisinde ise kızlarla erkekler arasında erkekler lehine önemli bir fark tespit edilmiştir. Ayrıca üniversite öğrencilerinin yaşadığı yere göre utangaçlık puanlarının farklılaştığı sonucuna varılmıştır. Utangaçlık ve başa çıkma stratejileri ilişkilerine bakıldığında ise utangaçlık ile problem çözme arasında anlamlı bir ilişki olduğu, yine utangaçlık ile kaçınma arasında ise ters yönde anlamlı bir ilişki olduğu göze çarpmaktadır.