Bu kesitsel araştırmanın amacı, yetişkin bağlanma tarzları ile Tanrı'ya bağlanma tarzları arasındaki ilişkiyi Türk örnekleminde incelemektir. Çalışmaya Marmara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi'nde eğitim gören 109 kişi ile İstanbul şehrindeki çeşitli üniversitelerde ilahiyat dışı bölümlerde okuyan 104 kişi katılmıştır. Katılımcıların yetişkin bağlanma tarzları, Yetişkin Bağlanma Ölçeği ile, Tanrı'ya bağlanma tarzları ise; Tanrı'ya Bağlanma Ölçeği ve Tanrı'ya Bağlanma Envanteri (TBE) ile ölçülmüştür. Katılımcıların hem insanlara hem de Tanrı'ya güvenli bağlanmaya eğilim gösterdiği tespit edilirken, ilahiyat eğitim alanların almayanlara kıyasla Tanrı'ya daha güvenli bağlandıkları tespit edilmiştir. Ayrıca, sosyo-demografik değişkenlerle Tanrı'ya bağlanma tarzları arasındaki olası ilişkiler tartışılmıştır. Yetişkin bağlanma tarzı ile Tanrı'ya bağlanma tarzı arasındaki ilişkiyi analiz etmek için gerçekleştirilen ANOVA ve t-test sonuçlarına göre, Tanrı'ya kaçıngan bağlanma tarzı ile kaygılı yetişkin bağlanma tarzı arasında kısmen anlamlı bir ilişki bulunurken, özellikle yetişkinlikte kaygılı bağlanma ile Tanrı'ya kaygılı bağlanma arasında oldukça anlamlı bir ilişki bulunmuştur. Elde edilen bulgular ile, literatürdeki ikame hipotezi desteklenmiştir.