Bu araştırmanın amacı üniversite öğrencilerinin ihtiyaç doyumu düzeyi ve öznel iyi oluş düzeyleri arasındaki ilişkinin incelenmesi ve öznel iyi düzeyinin bazı değişkenler açısından incelenmesidir. Araştırma betimsel bir araştırma olup, katılımcılarını 1., 2., 3. ve 4. sınıfta okuyan 768 öğrenci oluşturmaktadır. Veriler Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesinde toplanmıştır. Verilerin toplanmasında Kişisel Bilgi Formu, İhtiyaç Doyumu Ölçeği ve Öznel İyi Oluş Ölçeği kullanılmıştır. Araştırma verinin analizinde betimsel istatistikler, t-testi, Tek Yönlü Varyans Analizi (Anova), Tukey HSD Testi ve Basit Doğrusal Regresyon Analizi teknikleri kullanılmıştır. Araştırma sonucunda cinsiyete ve yaşa göre üniversite öğrencilerinin öznel iyi oluş düzeylerinin farklılaşmadığı saptanmıştır. Gelir düzeyine göre farlkılaşma olduğu belirlenmiştir. Gelir düzeyi yüksek ve orta olan üniversite öğrencilerin öznel iyi oluş düzeyleri, gelir düzeyi düşük olan üniversite öğrencilerinin öznel iyi oluş düzeylerinden anlamlı olarak yüksek bulunmuştur. Gelirleri yüksek ve orta olan üniversite öğrencilerinin öznel iyi oluş düzeylerinde ise bir farklılık olmadığı saptanmıştır. İhtiyaç doyumu ve öznel iyi oluş arasında olumlu yönde ve anlamlı ilişki bulunmuş, ihtiyaç doyumunun öznel iyi oluşu açıklamada büyük önem taşıdığı ortaya çıkmıştır.