Bu çalışmada, aile yanında yaşayan ve ailesinden ayrı yaşayan üniversite öğrencilerinin algıladıkları sosyal destek düzeyleri ve başvurdukları stresle başa çıkma tarzlarının, kaygı düzeyleri ve bildirdikleri psikolojik belirti düzeyleri ile ilişkisi incelenmiştir. Çalışmada ayrıca aileden ayrı yaşayıp yaşamamanın algılanan sosyal destek, stresle başa çıkma tarzları, kaygı düzeyleri ve psikolojik belirti düzeyleri ile nasıl bir ilişkisi olduğu da araştırılmıştır. Araştırmanın örneklemini Hacettepe Üniversitesinin farklı bölüm ve sınıflarında eğitime devam etmekte olan 344 üniversite öğrencisi oluşturmaktadır. Araştırmada yer alan tüm katılımcılara Demografik Bilgi Formu, Çok Boyutlu Algılanan Sosyal Destek Ölçeği (ÇBASDÖ), Durumluk-Sürekli Kaygı Envanteri (DSKE), Kısa Semptom Envanteri (KSE) ve Stresle Başa Çıkma Tarzları Envanteri (SBÇTE) uygulanmıştır. Araştırmanın sorularına yanıt aramak amacıyla yürütülen çoklu regresyon analizi ve bağımsız gruplar için t-testi sonucunda ailesinden ayrı yaşayan üniversite öğrencilerinin hem sürekli kaygı hem de psikolojik belirti düzeyleri aile yanında yaşayan üniversite öğrencilerinden daha yüksek bulunmuştur. Ayrıca yapılan bağımsız gruplar t-testi sonucunda ailesinden ayrı yaşayan üniversite öğrencilerinin algıladıkları sosyal destek düzeyleri de aile yanında yaşayan üniversite öğrencilerinden daha düşük bulunmuştur. Ancak alt ölçekler incelendiğinde ailesinden ayrı yaşayan üniversite öğrencileri sadece Arkadaş ve Özel Bir İnsan alt boyutlarından aile yanında yaşayan üniversite öğrencilerinden daha düşük puan almışlardır. Aile alt ölçeğinde bir farklılık bulunamamıştır. Yapılan Çok Değişkenli Varyans Analizi (MANOVA) sonucunda üniversite öğrencilerinin aileden ayrı yaşayıp yaşamama ile kullandıkları başa çıkma tarzları arasında da bir ilişki bulunamamıştır. Araştırmanın temel sorularına yanıt aramak amacıyla yürütülen Çoklu Regresyon Analizleri sonucunda yaşanılan yere göre bakıldığında ÇBASDÖnün sadece Arkadaş alt boyutu üniversite öğrencilerinin psikolojik belirti düzeylerini olumsuz yönde yordamıştır. Tercih edilen stresle başa çıkma tarzlarının, durumluk kaygı kontrol edildiği koşulda, sürekli kaygı ile ilişkisine bakıldığında, sosyal destek arama yaklaşımı ve iyimser yaklaşım sürekli kaygı düzeyi ile olumsuz bir ilişki göstermiştir. Çaresiz yaklaşım ile sürekli kaygı arasında ise olumlu bir ilişki bulunmuştur. Kendine güvenli yaklaşım ve boyun eğici yaklaşımın sürekli kaygı ile ilişkisi bulunamamıştır. Tercih edilen stresle başa çıkma tarzlarının, gösterilen psikolojik belirti düzeyleri ile ilişkisi incelendiğinde, çaresiz yaklaşım psikolojik belirtileri olumlu yönde yordarken, sosyal destek arama yaklaşımı psikolojik belirtileri olumsuz yönde yordamıştır. Diğer başa çıkma tarzları (kendine güvenli yaklaşım, iyimser yaklaşım, boyun eğici yaklaşım) ise psikolojik belirtileri yordayamamıştır. Aileden ayrı yaşayıp yaşamamaya göre algılanan sosyal desteğin sürekli kaygı düzeyleri ile ilişkisine bakıldığında durumluk kaygı düzeyleri dışında hiçbir değişken sürekli kaygı ile ilişkili çıkmamıştır. Sonuç olarak, bulgular aile yanında yaşayan ve ailesinden ayrı yaşayan üniversite öğrencilerinin algıladıkları sosyal destek, sürekli kaygı ve psikolojik belirti düzeyleri bakımından farklılaştığını göstermektedir. Ancak aile yanında yaşayan ve ailesinden ayrı yaşayan üniversite öğrencilerinin algıladıkları sosyal desteğin ve kullandıkları stresle başa çıkma tarzlarının kaygı düzeyleri ve psikolojik belirti düzeyleri ile ilişkisine bakıldığında aileden ayrı yaşamak önemini kaybetmiştir. Çalışmanın sonuçları ilgili alanyazın çerçevesinde tartışılmıştır.