Bu tezde, Türkiye Türkçesinde görgü kurallarının dile nasıl yansıdığı sözlü metinlerden hareketle gösterilmeye çalışılmıştır. Bunu yaparken de yetiştikleri aile ortamı, geldikleri şehir, ait oldukları sosyo-kültürel çevreler birbirinden farklı olan bireylerin meydana getirdiği büyük bir grup olan üniversite öğrencilerinin günlük konuşmalarından yararlanılmıştır. Konuşmalar, Leech'in ilkeleri (1983) ve Brown-Levinson'un (1987) evrensel olduğunu iddia ettikleri görgü modeli esas alınarak incelenmiştir. Ayrıca görgü kurallarının dile nasıl yansıdığını araştıran bir bilim dalı olan edim bilim hakkında bilgi verilmiştir. Üniversite öğrencisinin kim olduğuna dair 13 soruluk bir anket hazırlanarak 100 öğrenciye uygulanmış ve üniversite öğrencisinin tanımı yapılmıştır. Yapılan incelemeler sonucunda öğrencilerin kendi aralarındaki günlük konuşmalarında görgü kurallarına genellikle uymadıkları tespit edilmiştir. Kız öğrencilerin, kız öğrencilerle konuşurken, erkek öğrenciler de diğer erkek öğrencilerle konuşurken, birbirlerine karşı görgü kurallarını ihlal ettikleri, fakat kız öğrencilerle erkek öğrencilerin birlikte sohbetlerinde ise, kısmen diğer konuşmalara göre, öğrencilerin daha dikkatli konuştukları saptanmıştır.