Güneş penceren doğarken odalarına farklı farklı şehirlerde farklı farklı evlerde Ali, Aslı, Ayşe, Okan ve diğerleri "Beni Anlayın İstiyorum" diye sayıklayıp uyanan çocuklardı onlar. Bazen bir hayal aleminde, bir masalın orta yerinde, bazen karanlık bir odada, bazen bir kuşun kanadında, bazense gökyüzüne tırmanan bir asansördeydiler. Bazen gerçek nedir? Hayal nedir? Neden böyle? Nasıl olabilir? Soru yağmuru altında ıslanıyorum. İşte tam burada, şimdi söylediklerimi dinleyecek ve sorduklarına cevap vermeye çaba gösteren sizlere ihtiyacım var. Bazen bir çukurda, bazen bir boşlukta gibi pır pır eden küçücük yüreğim arıyor sizi. Annem, babam, öğretmenim, arkadaşlarım nerdesiniz? Ben buradayım! Bir el atsanız çok kolay çıkacağım buradan. Sizlere ihtiyacım var. Ben mükemmel, her alanda başarılı, her şeyin üstesinden gelebilecek birisi değilim. Ben Bir Çocuğum!