Karşı-kültürler dolayımıyla ortaya çıkan gençlik alt kültürlerine ilişkin en genel anlatı, onların ana akım siyasete, dine, ticari ve kitlesel medyaya muhalif oldukları; norm ve geleneklere karşı direnmeyi tercih ettikleri yönündedir. Bu noktadan hareketle, altmışlı yılların gençlik alt kültürlerinin, konformizmin baskılarına, kitle kültürünün bayağılıklarına ve standartlaştırmaya karşıt bir biçimde kendi özgün kimliklerini oluşturmayı hedeflediklerini söylemek mümkündür. Fakat seksenli ve doksanlı yıllar boyunca, kültürün geçirmiş olduğu dönüşüme paralel olarak gençlik alt kültürlerinin sabit yapısı da değişime uğramıştır. Özellikle post alt kültürel teori adı altında gençlik üzerine son yirmi yıl içerisinde yapılmış birçok çalışma bize bu bağlamda eleştirel bir perspektif sağlarken, günümüz gençlik alt kültürlerinin değişken yapısını ortaya koyabilmek için `yeni kabileler' (neo-tribes), `yaşam tarzı' (lifestyle), ve `sahne' (scene) gibi kavramlar sunmaktadır. Günümüzde karşı kültür kavramı artık, orta sınıf değerleri çevresinde oluşturulmuş hegemonik yapıların yeniden üretilmesi açısından anahtar bir rol oynamaktadır. Gençlik alt kültürleri ise, her ne kadar farklılıklarıyla çok kültürlü yapının zengin ve renkli görünümüne katkı sağlasalar da, esasen orta sınıfın değerleri etrafında şekillenen popüler kültürün içinde yeniden anlam kazanmanın ötesine gidememektedirler. Bir başka deyişle, medya aracılığıyla muhalif olma özelliklerini de yitiren gençlik alt kültürleri ironik bir biçimde karşısında oldukları sistemin bir parçası haline gelmeye başlamışlardır. Bu çerçeve içerisinde, araştırmanın analiz bölümünde; 1987 yılında Kreuzberg'de Türkler tarafından kurulan bir sokak çetesi olan `36 Boys'un önce nasıl bir hip-hop gençlik alt kültürü haline geldiği ve sonrasında da ne şekilde bir moda markasına dönüştüğü irdelenmektedir.