Bu araştırmanın amacı, son ergenlik dönemindeki ergenlerin ebeveynleriyle yaşadığı problemleri çözme biçimleri ile bağlanma stilleri arasındaki ilişkide özerkliğin aracı rolünün incelenmesidir. Ek olarak problem çözme biçimlerinin ergen ve ebeveyn cinsiyetine göre farklılaşıp farklılaşmadığı da incelenmiştir. Yapılan analizler sonucunda baba için bildirilen kendine güvensizlik ile anne için bildirilen kendine güvensizlik ve yapıcı problem çözme biçimlerinin kızlara oranla erkekler tarafından daha çok tercih edildiği görülmüştür. Kendine güvensizlik ve sorumluluk almama biçimleri daha çok babalar için tercih edilirken; ısrarcı-sebatkâr yaklaşım biçiminin ise daha çok anneler için tercih edilmiştir. Ergenlerin anneleriyle yaşadıkları problemleri çözmek için kullandığı kendine güvensizlik çözüm biçimi ile kaçınan bağlanma stili arasında davranışsal özerkliğin aracı etkisinin olduğu bulunmuştur. Ergenlerin ebeveynleriyle yaşadığı problemleri çözmek için kullandığı kendine güvensizlik çözüm biçimi ile kaygılı bağlanma stili arasında davranışsal özerkliğin kısmi aracı etkisinin olduğu görülmüştür. Ayrıca ergenlerin babalarıyla yaşadığı problemleri çözmek için kullandığı kendine güvensizlik çözüm biçimi ile kaygılı bağlanma stili arasında duygusal özerkliğin kısmi aracı etkisinin olduğu görülmüştür. Ergenlerin ebeveynleriyle yaşadığı problemleri çözmek için kullandığı sorumluluk almama çözüm biçimi ile kaygılı bağlanma stili arasında davranışsal özerklik kısmi aracı etki yapmıştır. Son olarak ergenlerin anneleriyle yaşadığı problemleri çözmek için kullandığı probleme olumsuz yaklaşma biçimi ile kaygılı bağlanma stili arasında duygusal özerkliğin kısmi aracı etkisinin olduğu görülmüştür.