Bu araştırmada, sosyal kaygıyla başa çıkma grup programının üniversite öğrencilerinin sosyal kaygı düzeylerine etkisi incelenmiştir. Araştırma, 2001-2002 öğretim yılında Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi'nde öğrenim gören 1. sınıf öğrencilerinin arasından yansız olarak seçilmiş 39 denekle yürütülmüştür. Deneklerin seçimi Rehberlik ve Psikolojik Danışma, Zihinsel Engelliler Öğretmenliği, Sınıf Öğretmenliği ve Sosyal Bilgiler Öğretmenliği programlarına kayıtlı, sosyal kaygı düzeyi yüksek öğrenciler arasından yapılmıştır. Bu araştırmada öntest-sontest kontrol gruplu desen kullanılmıştır. Araştırmada deney grubunun (13 denek) yanında, zamanın etkisini kontrol etmek için bekleme listesi kontrol grubu (13 denek, hiçbir etkinlik yapılmamış) ve Hawthorne etkisini kontrol etmek için plasebo kontrol grubu (13 denek, sosyal kaygıyla ilişkisiz 8 oturumluk bir etkinlik yapılmış) olmak üzere iki kontrol grubu kullanılmıştır. Araştırmacı tarafından geliştirilen sosyal kaygıyla başa çıkma grup programı, ağırlıklı olarak bilişsel-davranışçı yaklaşım temel alınarak; sağ altıma-iyileştirmeye, bilgilendirmeye ve etkileşime dayalı olarak hazırlanmış bir paket programdır. Bu araştırmanın temel amacı sosyal kaygıyla başa çıkma grup programının sosyal kaygı düzeyini azaltmadaki etkisini ortaya koymak olduğu için, araştırmanın bağımsız değişkeni sadece deney grubuna uygulanan programdır; bağımlı değişkeni ise, öğrencilerin sosyal kaygı düzeyleridir. Sosyal kaygıyla başa çıkma grup programı haftada bir kez, 13 grup oturumunda uygulanmıştır. Oturumlar ortalama 2 saat sürmüştür. Deney grubuna uygulanan sosyal kaygıyla başa çıkma grup programının sonlanmasından sonra, her üç gruba da sontest olarak Liebowitz tarafından geliştirilen ve araştırmacı tarafından uyarlaması yapılan Sosyal Durumlarda Kendini Değerlendirme Envanteri (SDKDE) uygulanmıştır. Grupların sosyal kaygı düzeyleri arasında anlamlı fark olup olmadığını test etmek için tek faktör üzerinde tekrarlanmış ölçümler için iki faktörlü varyans analizi (3X2 ANOVA) kullanılmıştır. Araştırmanın bulguları, deney ve kontrol grubundaki deneklerin sosyal kaygı düzeylerinde, denemelere bağlı olarak 0.001 düzeyinde faklılık olduğunu ve deney grubundaki öğrencilerin sosyal kaygı düzeylerinde gözlenen azalma yönündeki önemli farklılığın da uygulanan sosyal kaygıyla başa çıkma grup programından kaynaklandığını göstermiştir. Sosyal kaygıyla başa çıkma grup programının sosyal kaygı düzeyini azaltıcı etkisinin uzun süreli olup olmadığını sınamak için deney grubunun sontest puanları ile 3,5 ay sonra deney grubuna yapılan izleme (follow-up) testi puanları arasındaki farklar karşılaştırılmıştır. Verilerin analizinde ilişkili örneklemler için t-testi kullanılmıştır. Sonuçlar, sosyal kaygıyla başa çıkma grup programının olumlu etkisinin 0.05 düzeyinde artarak devam ettiğini göstermiştir. Bu sonuçlar, sosyal kaygıyla başa çıkma grup programının kullanışlılığına ve etkililiğine ilişkin yeterli kanıtlar olarak dikkate alınmış ve tartışılmıştır.