Bu çalışmada, ergenlerin algıladıkları anne baba eş uyum düzeyleri psikososyal değişkenlere göre incelenmiştir. Eş uyumu, ailenin birlikteliği ve bütünlüğünün korunmasında üzerinde durulan önemli bir etkendir. Ailede bu özelliğin ergenlerin anne ve babası arasındaki ilişkiyi algılamasını ve dolayısı ile aile yaşamını iletişim, kararlar, roller, anlaşmazlıklar, eğlence, duygular, ekonomi ve ebeveynlik gibi boyutlarda etkileyebileceği düşünülmektedir. Aile sistem teorisinin temel alındığı araştırmalarda eşlerin birbirleriyle olan olumlu ilişkilerinin ailenin bütünü üzerinde önemli etkileri olduğu belirtilmektedir. Ergenler açısından düşünüldüğünde, çocuğun gelişiminde anne babanın birbirleriyle olan uyumu önem taşımaktadır. Bu araştırma tarama modelinde betimsel bir çalışmadır. Araştırma evreni, İzmir İli Karşıyaka ve Buca Merkez ilçelerinde 12-15 yaş ortaokul öğrencilerinden, örneklemi ise aynı ilçelerde bulunan MEB'e bağlı 4 ortaokulda öğrenim gören toplam 511 öğrenciden oluşturmaktadır. Araştırmada veri toplama araçları olarak, 1) Öğrencilerin sosyo demografik özelliklerini belirlemek üzere Kişisel Bilgi Formu ve 2) Ergenlerin Algıladıkları Anne Baba Eş Uyum Ölçeği kullanılmıştır. EABUÖ, araştırmacı tarafından geliştirilmiş, ölçeğin geçerlik güvenirlik çalışmaları yapılmıştır. Araştırma verileri ile ilgili çözümlemeler SPSS 15.0 paket programı ile bilgisayar ortamında yapılmıştır. Analizler sonucunda ergenlerin algıladıkları anne baba eş uyumu, cinsiyet ve yaşa göre anlamlı farklılık göstermezken; algılanan gelir düzeyi, ailedeki çocuk sayısı, çocuğun ailedeki sıralaması, anne ve baba öğrenim düzeyleri(p<.01) ve sınıf düzeyi, evlilik süresi, anne ve baba mesleklerine (p<.05) göre anlamlı fark olduğu belirlenmiştir. Çalışmadan elde edilen bulgular, alan yazın ışığında tartışılmış, öneriler sunulmuştur.