Günümüzde eğitim sistemimizin düzenleyici ve öğretmen merkezli olması, her şeyin belirli merkezlerce düzenlenmesi bir çok kararlarda öğretmenin, velinin veya başkalarının karar vermeleri, benlik ve duygusal zekâyı güçlendirici bir çalışma yapılamaması geleneksel eğitim anlayışı içinde öğrenciyi tanımak yerine bilgi yükleyiciliği yapılması öğrencilerin ve velilerin yönlendirilememesine, öğrencinin yeterince tanınamamasına, yeteneklerinin ilgisinin ve güçlerinin ortaya çıkarılamamasına neden olmaktadır. Bunun için öğrencinin değil velinin isteği ön plana çıkmaktadır. Bu istek ön plana çıkınca da yanlış bir başarı beklentisi oluşmakta. Bu beklentiye cevap verememe endişesi başarı yerine başarısızlık getirebilmektedir.