Gelmiş geçmiş bütün toplumlarda çocuk, üyesi olduğu toplumun bütün dikkatlerini üzerine çekmiş en önemli yaratıklardan biridir. Çünkü çocuk, toplumların geleceğini garantiye alan, toplumu geleceğe taşıyan tek varlıktır. Bu nedenle çocuğun normal gelişiminde görülen herhangi bir bozukluk veya sapma, büyük huzursuzluklara neden olmakta ve ilgililerin bir takım tedbirler almaya zorlamaktadır. Bu araştırmanın amacı Ankara Çocuk Islahevinde kalan çocukları suça iten nedenleri araştırıp alınması gereken önlemleri bu şekilde belirlemektir. Suça iten nedenlerin, öğrenim düzeyi, anne-babanın öğrenim düzeyi, ailenin sosyo -ekonomik durumu, anne babanın birbirlerine ve çocuğa olan tutumu, çocuğun ailesinin ve arkadaş çevresinin alışkanlıkları, çocuğun çevresinde sabıkalı kişilerin olup olmadığı gibi hususlar değerlendirilmiş ve bunların ne denli etkin olduğu araştırılmıştır. Elde edilen sonuçlara göre Ankara Islah Evindeki çocukların yaklaşık % 80'inin 15-19 yaş grubu olduğu, bu çocukların % 73,8 inin ilkokul mezunu ve hiç okula gitmeyenlerin toplam oranının olduğu görülmüştür. Annelerinin % 48,8 i hiç okuma yazma bilmemekte ve babalarının ise % 35 ininin ancak ilkokul mezunu oldukları görülmüştür. Anne babaların çocuklarına karşı fiziksel ve sözle şiddet uyguladıkları, ayrıca çocukların % 82, 1 inin orta düzeyin altında gelire sahip ailelerin çocukları olduğu ve bu çocukların aile ve arkadaş çevresinin % 88 lik gibi büyük bir oranının zararlı alışkanlıklara sahip olduğu görülmüştür. Ayrıca yine çocuğun aile ve arkadaş çevresinde sabıkası olanların yüzdesi % 53,6 olduğu tespit edilmiştir. Bu elde edilen sonuçlardan varsayımların doğru olduğu kanısına varılmıştır.