Bu çalışma, Genel Gerilim, Bağlanma, Stresle Başa Çıkma ve Düşmanca Yükleme Yanlılığı kuramları çerçevesinde hareket ederek, ergenlerin suça sürüklenmesinde etkili olan sosyal psikolojik faktörleri incelemeyi amaçlamaktadır. Bu amaç doğrultusunda, araştırmanın örneklemi, İzmir ve Ankara Çocuk ve Gençlik Kapalı Ceza İnfaz Kurumlarında kalmakta olan 382 suça sürüklenmiş ve 2013-2014 öğretim yılında İzmir ilinde Milli Eğitim Bakanlığı'na bağlı liselerde öğrenimleri devam eden ve herhangi bir suça karışmamış 237 erkek ergenden oluşmaktadır. Analizler sonucunda, suça sürüklenmiş ergenlerde, deneyimlenen olumsuz yaşam olayı sayısının ve güvensiz bağlanma paternlerinin daha yüksek olduğu, başa çıkma tarzlarından boyun eğici, çaresiz ve kendine güvenli yaklaşımın suça sürüklenmiş ergenlerde, sosyal destek arama yaklaşımının ise suça sürüklenmemiş ergenlerde daha yüksek olduğu bulunmuş, iyimser yaklaşım açısından ise farklılaşma bulunmamıştır. Her iki grupta da olumsuz yaşam olayı sayısının güvensiz bağlanma, etkili olmayan başa çıkma ve düşmanca yükleme eğilimi ile ilişkili olduğu, güvenli bağlanma ile etkili başa çıkma, güvensiz bağlanma ile de etkili olmayan başa çıkma tarzları arasında pozitif ilişki bulunduğu, etkili başa çıkma tarzını kullanımın düşmanca niyet yüklemeyi azalttığı görülmüştür. Yapılan lojistik regresyon analizi sonucunda, kaçınan ve kaygılı bağlanma, boyun eğici yaklaşım, sosyal destek arama, olumsuz niyet yükleme ve toplam olumsuz yaşam olayının suça sürüklenmiş ya da sürüklenmemiş ergen olmayı belirlemede anlamlı yordayıcılar olduğu bulunmuştur. Sonuç olarak, gerilim, güvensiz bağlanma, problem çözme becerilerinde yetersizlik ve düşmanca yükleme yanlılığının ergenin suç davranışına yönelmesi açısından birbirini besleyen bir döngü oluşturduğu ortaya konmuştur.