Çocuk suçluluğunun önlenmesinde ilk basamak, risk faktörlerinin saptanması ve bunların ortadan kaldırılması veya azaltılmasıdır. Bu çalışmanın amacı, diğer risk faktörlerinin yanında çocuk istismarı ve ihmalinin çocukların suça yönelmeleri üzerindeki etkilerinin incelenmesidir.İstanbul Çocuk Mahkemelerinde 2006 ? 2007 yılları arasında değişik suçlardan yargılanan 12-18 yaş grubundaki 100 çocuk araştırma grubu olarak ele alınmıştır. Kontrol grubu ise araştırma grubuyla eşit sayı, yaş ve cinsiyette olup, suça karışmamış, ilköğretim ve lisede okuyan, 12-18 yaşındaki öğrencilerden oluşturulmuştur. Her iki gruptaki çocukların ve ailelerinin sosyo-demografik özellikleri; çevre, okul, iş, arkadaş ile ilgili ve suça ilişkin bilgileri değerlendirilmiştir. Suça iten faktörlerin yanı sıra istismar ve ihmal verileri irdelenmiştir.Çocuklara sosyo-demografik bilgilerinin elde edilmesi için bir adet görüşme formu ve birisi saldırganlığı ölçen Saldırganlık Ölçeği, diğeri de istismar ve ihmali değerlendiren Çocuk İstismarı Tanıma ve Tarama Ölçeği (ÇİTA-T) olmak üzere iki adet ölçek uygulanmıştır. Bu şekilde elde edilen veriler ile suçluluk ve istismar arasındaki ilişki, analiz edilmiştir.Sonuçta, çocuk suçluluğu ile saldırganlık arasında bir ilişki saptanmamasına karşın, suça yönelen çocukların, özellikle ihmal ve ekonomik sömürü şeklinde istismar edildiği görülmüştür.