GİRİŞ ve AMAÇ: Bu çalışmada suça sürüklenen çocukların sosyo-demografik özellikleri, suç tipleri ve psikiyatrik tanılarının incelenmesi amaçlandı. YÖNTEM ve GEREÇLER: Adli makamlar tarafından Ocak 2012-2015 tarihleri arasında Kahramanmaraş ve Muğla’da çocuk ve ergen psikiyatrisi polikliniğine adli rapor için yönlendirilen 82 olgunun dosya bilgileri geriye dönük olarak incelendi. Olguların yaş, cinsiyet, eğitim durumu, sosyoekonomik düzeyi, zeka düzeyi, suç tipi, suç tekrarı, adli rapor sonucu, DSM-IV-R’ye göre psikiyatrik tanıları değerlendirildi. BULGULAR: Olguların çoğunluğu (%87,8) erkekti ve ortalama yaş 13,8±0,92’idi. Olguların %93,9’u düşük ve orta sosyoekonomik düzeyden ailelerdendi. Olguların %67,1’indezekadüzeyi normaldi. En yaygın suç tipi hırsızlık (%39) ve cinsel istismar (%20,7) idi. Mükerrer suçlar nedeniyle başvuranların oranı%12,2’idi. Olguların %29,3’üne işlediği öne sürülen suçun hukuki anlam ve sonuçlarını algılama ve bu eylem ile ilgili davranışlarını yönlendirme yeteneğinin yeterince gelişmiş olduğu şeklinde rapor verilmişti. Olguların çoğunda psikiyatrik bir bozukluk olmadığı (%62,2) saptandı. Psikiyatrik tanısı olanlar arasında ise davranım bozukluğu (%20,7) ve dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğu (%13,4) en yaygın belirlenen tanılardı. TARTIŞMA ve SONUÇ: Ülkemizde suça sürüklenen çocuklar aile ve toplum açısından önemli bir psiko-sosyal sorundur. Bu çocuklarda suça sürüklenme yatkınlığını artıran risk etmenleri belirlenmelidir. Çocukların suça sürüklenmesini önlemek için, ebeveynlerin bilgilendirmesi ile birlikte altta yatan psikopatolojilerin saptanması, hastalıkların sağaltımı ve iyileştirilmesi için daha kapsamlı uygulamalar yapılmalıdır.