Öğrenme ana karnında başlayıp aile başta olmak üzere, sosyal çevre içinde informal öğrenme ile hayat boyu devam etmektedir. Formal eğitim süreçlerini aşan informal öğrenme ortamları, bir taraftan istendik davranışları, öte yandan suç niteliğindeki eylemler de dahil, neyi örnek gösterir, model oluşturursa o, çocuğu etkilemektedir. Çocuk gelişiminde çocuğun ilgi, sevgi, şefkat ve güven gibi temel ihtiyaçlarının aile tarafından yeterince karşılaması veya çocuğa kayıtsız kalmasıyla; informal öğrenme ortamlarının yönlendirmesi ile kimlik, kişilik, karakter ve değerler inşa edilmektedir. Örgün (formal) eğitime güçlü bir alternatif hatta tehdit konumundaki medya ile yapılan informal öğrenme, öğrenme çağındaki çocuklarda çok etkili olmakta, kimi zaman informal öğrenme örgün eğitime baskın çıkmaktadır. İlk yetişme ortamı olarak ailede başlayan öğrenme, ilk öğretim ile formal eğitim çerçevesinde devam etmektedir. Formal eğitim öncesi başat öğrenme ortamlarını aile, sosyal çevre ve daha özelde akran ve arkadaş çevresi oluşturmaktadır. İnsan hayatının çeşitli aşamalarında ihtiyaçlar ve beklentiler farklılaşmaktadır. Bebeklik, çocukluk, gençlik ve orta yaş ve yaşlılık dönemlerinde bir önceki aşama sonraki için belirleyici olmaktadır. Aidiyet duygusu, kimlik, kişilik, karakter, inanç ve değerler ve bir insanın kim olduğu, nasıl olduğuna dair cevaplar veren özellikler çocukluk döneminde şekillenmekte, daha sonrada pekişip kalıcılık kazanmaktadır. Çocukluk döneminin izleri asla ve asla tamamen silinememektedir. Nitel literatür incelemesine dayanan bu betimsel çalışmanın amacı; hızla ilerleyen dijital iletişim teknolojilerinin çocuklar üzerindeki muhtemel ve muhtelif eğitici etkilerini belirtmek, istenmeyen davranışların ortaya çıkış nedenleri ve ilgili sorunları nedensellik bağı içinde tespit etmek, suç olgusu başta olmak üzere, ilgili güncel sorunların çözümüne katkıda bulunabilecek öneriler sunmaktır.