Çocuk suçluluğu ülkemizde ve dünyanın birçok ülkesinde artış göstermektedir. Çocuğun zekası, yetenekleri, içinde yetişip büyüdüğü aile, sosyal çevre ve yaşam koşulları çocuk suçluluğunu etkileyen önemli faktörlerdir. Türk Ceza Kanunu’nun 31. maddesine göre 12 yaşını bitirmiş, 15 yaşını bitirmemiş bir çocuk suç işlediğinde, işlediği suçun hukuki anlam ve sonuçlarını algılama ve davranışlarını yönlendirme yeteneğinin yeterince gelişip gelişmediği yönünden değerlendirilmesi gerekmektedir. Bu çalışmada, Denizli Adli Tıp Şube Müdürlüğü ve Pamukkale Üniversitesi Tıp Fakültesi Adli Tıp Anabilim Dalı’na Ocak 2006-Aralık 2007 tarihleri arasında suç işlediği iddiası ile getirilen/başvuran 12-15 yaş arasındaki çocuklara ait veriler değerlendirilmiştir. Olguların % 84,9’u erkektir. Suç işlediği iddiası ile getirilen çocukların en fazla 14 yaşında olduğu saptanmıştır. İşledikleri iddia edilen suçlar içerisinde % 67,3 ile mal varlığına karşı suçlar ilk sırada yer almaktadır ve bunun da büyük çoğunluğunu hırsızlık suçu oluşturmaktadır. Olguların % 25,4’ü mükerrer suçlar nedeniyle başvurmuştur. % 93,2’sinde, işlediği iddia edilen suçun hukuki anlam ve sonuçlarını algılama ve bu fiille ilgili davranışlarını yönlendirme yeteneğinin yeterince gelişmiş olduğu tespit edilmiştir. Sonuçlar, bu konudaki literatürle karşılaştırılarak değerlendirilmiştir.