Amaç: Çocuk istismarı olgularının tanınmasında ve yönetilmesinde en uygun yaklaşım çok merkezli bir ekip çalışması ile sağlanabilir. Bu çalışmada çocuk istismarı tanısı alan olgularımızın demografik ve klinik özelliklerinin değerlendirilmesi amaçlandı. Gereç ve Yöntem: Ağustos 2009-2010 yılları arasında Ege Üniversitesi Çocuk Koruma Birimi’ne yönlendirilip çocuk istismarı tanısı alan olguların demografik ve klinik özellikleri geriye dönük olarak değerlendirildi. Bulgular: Bu çalışmada çocuk istismarı tanısı alan yaşları 1-17 yaş arasında değişen 46’sı (%51,7) kız, 48’i (%48,3) erkek toplam 89 çocuk değerlendirildi. Cinsel, fiziksel, duygusal istismar ve ihmal oranları sırasıyla %49, %25, %11, %14 bulundu. İstismarı gerçekleştiren kişi fiziksel istismar olgularının %67’sinde baba iken, cinsel istismar olgularının %59’unda yabancı birisinin olduğu saptandı. Fiziksel istismar kız ve erkek cinsiyette eşit sıklıkta iken, cinsel istismar olgularının çoğunluğunu (%56,8) kız çocukları oluşturmaktaydı. Çıkarımlar: Ülkemizde çocuk istismarı ve ihmaline ilgi ve duyarlılığın artması ile birlikte tanı alan olgu sayısında artış olmuştur ve pek çok hastanede çocuk koruma birimleri “multidisipliner” olarak hizmet vermeye başlamıştır. Bütün bunlar olumlu gelişmeler olsa da, ülkemizde çocuk istismarı olgularının tanınması ve doğru yönlendirilmesi konusunda daha alınacak çok yol vardır.