Bu araştırmanın amacı; üstün yetenekli olan ve olmayan ergenlerin, çocukluk dönemlerine ilişkin olarak algıladıkları anne-baba tutumları ile uyum düzeyleri arasındaki ilişkileri araştırmaktır. Bunun için de öncelikle iki grubun uyum düzeylerine ve anne-babalarının tutumlarını AAD envanterinin alt boyutlarına göre nasıl algıladıklarına bakılmıştır. Araştırmada, ilişkisel tarama modeli kullanılmıştır. Araştırma grubu, 1999- 2000 öğretim yılında Atatürk Fen Lisesi ikinci sınıflarında okuyan 113 üstün yetenekli ergen ile, genel bir lise olan Mehmet Beyazıt Lisesinde okuyan 96 ergenden oluşmaktadır. Ergenlerin uyum düzeylerini belirlemek için "Hacettepe Kişilik Envanteri" anne-babanın çocuk yetiştirme tutumlarını belirlemek için de "Algılanan Anne- Baba Davranışları Envanteri" kullanılmıştır. Üstün yetenekli ergenler ile üstün yetenekli olmayan ergenlerin uyum düzeyleri arasında bir farklılık olup olmadığı; Bağımsız Grup t Testi ile sınanmıştır. Aynı şekilde iki grubun anne-babaları için algıladıkları çocuk yetiştirme tutumları arasında anlamlı bir fark olup, olmadığı da yine Bağımsız Grup t Testi ile sınanmıştır. Üstün yetenekli olan ve olmayan ergenlerin anne- baba tutumları ile, uyum düzeyleri arasındaki ilişkiyi sınamak için ise, "Pearson Momentler Çarpım Korelasyon Katsayısı" tekniğinden yararlanılmıştır. İstatistik işlemler sonucunda; üstün yetenekli ergenlerin akranlarından daha uyumlu olduğu ve anne-babalarım tutarlı disiplin uygulayan, ilgi ve şefkatli, amaçlarına ulaşmada onları destekleyen ebeveynler olarak algıladıkları tespit edilirken, üstün yetenekli olmayan ergenlerin anne-babalarım; başarı için baskı uygulayan, ebeveynler olarak algıladıkları sonucuna ulaşılmıştır. Üstün yetenekli ergenlerin anneleri için; başarı için baskı, ayrıcalıklardan yoksun bırakma, ilgi ve şefkat göstermeme davranışlarını algıladıklarında sosyal uyumları olumsuz etkilenirken, fiziki ve duygusal ceza ile koruyucu tutumları algılamalarında ise, bütün uyum boyutları olumsuz etkilenmektedir. Diğer yandan, amaçlara ulaşma davranışını anne için algıladıklarında hiçbir uyum boyutu etkilenmeyen üstün yetenekli ergenin aynı davranışları baba için algıladıklarında, sosyal ve genel uyumları akranları gibi bozulmaktadır. Ebeveynlerinin disiplin uygulamalarının tutarlı olup, olmaması ve standartların belirsiz olarak algılanması üstün yetenekli ergenin uyum düzeyini hiçbir boyutta etkilememiştir.