Bu araştırmada bir grup gencin çatışma eğilimlerinin ana babalar tarafından nasıl algılandıkları incelenmiştir. 30 kız ve 30 erkek öğrenci ile ana babalarına Dökmen'in geliştirmiş olduğu Çatışma Eğilim Ölçeği (1986) uygulanmıştır. Ana babalarda Ç.E.Ö. verilirken çocuklarının bunu nasıl doldurabileceklerini tahmin ederek doldurmaları istenmiştir. Ç.E.Ö. değerlendirilirken yönelim çatışmaları, kapsam çatışmaları, karma çatışmalar, diğer çatışmalar ve toplam puanlar olmak üzere beş grupta ele alınmıştır. Elde edilen bulgular kız ve erkek olmak üzere iki ayrı grupta, gencin kendisi, annesi ve babasının değerlendirmeleri ele alınarak incelenmiştir. Yönelim çatışmaları açısından babaların kız çocuklarında, erkek çocuklarına oranla daha fazla çatışma algıladıkları bulunmuştur (p<.05). Kapsam ve karma çatışmalarında ise hem anneler hem de babalar, çocuklarında olduklarından daha fazla çatışma algılamışlardır (p<.01). Diğer çatışmalar ve toplam sonuçlarda ise ana babaların çocuklarında algıladıkları çatışma düzeyi ile çocuklarının kendilerinde algıladıkları çatışma düzeyi arasında anlamlı bir fark bulunmamıştır (F=0.63, sd=2/116, p>.05; F=1.77, sd=2/116,p>.05). Sonuç olarak, yönelim çatışmalarında babalar kız çocuklarım, kapsam ve karma çatışmalarında hem anneler hem de babalar çocuklarım tanıyamamakta, onlarla empati kurmada başarılı olamamaktadırlar. Ancak çatışma eğilim ölçeğinin toplam sonuçlan açısından baktığımızda ana babaların çocuklarım tanıyabildiklerini söyleyebiliriz.