Dansın üniversite ögrencilerinde görülen depresyon düzeylerine etkisini araştırmak amacıyla yapılan çalısmada, araştırmaya katılan ögrencilere Beck ve arkadaslarının geliştirdiği ve Hisli (1988) tarafından geçerlilik güvenirlik çalısması yapılan Beck Depresyon ölçeği (BDÖ) uygulanarak depresyon düzeyleri belirlenmiştir. Çalışma grubunu Selçuk Üniversitesi Devlet Konservatuarında öğrenim gören 30 bayan, 30 erkek olmak üzere toplam 60 kisi oluştururken, Kontrol grubunu ise diğer bölümlerde okuyan 30 bayan, 30 erkek olmak üzere yine 60 kisi oluşturmuştur. Çalışma grubunu oluşturan konservatuar ögrencilerine 12 hafta süreyle, Latin ve Klasik danslardan olusan program, haftada 3 kez 2 saat sürü ile uygulanmıştır. 12 haftadan sonra araştırmaya katılan tüm ögrencilere BDÖ tekrar uygulanmış ve Depresyon düzeylerinin farklı olup olmadıgı araştırılmıştır. Yapılan istatistiksel çalısmalar sonunda kontrol grubunun ön test-son test depresyon puanları arasında anlamlı bir fark bulunmazken, dans etkinliği uygulanan çalışma grubunda ise ön test-son test depresyon puanları arasında anlamlı bir farkın olduğu tespit edilmiştir (P<0.05). Ayrıca ögrencilerin babalarının öğrenim durumları ve harçlık alıp almadıklarıkonusunda yapılan istatistiksel analizler sonucunda anlamlı bir farkın olmadıgı, ancak cinsiyetleri, anne babalarının ayrı yasayıp yaşamadığı, üniversitedeki basarı puanları ve ruhsal durumları bakımından Anlamlı bir farkın (P<0.05) olduğu tespit edilmiştir.Sonuç olarak; dansın üniversite ögrencilerinde görülen depresyon düzeylerini olumlu yönde etkilediği ve depresyon düzeylerini düşürdüğü sonucuna varılmıştır.