Bu araştırmanın amacı; Rekreatif etkinliklere katılan üniversite öğrencilerinin serbest zamanlarındaki sıkılma algısı ile yaşam doyum düzeylerinin çeşitli değişkenlere göre incelenmesidir. Araştırmaya, Bartın Üniversitesinde öğrenim gören 639 (426 erkek ve 213 kadın) kişi katılmıştır. Araştırmada, araştırmacılar tarafından hazırlanan “Kişisel Bilgi Formu”, Diener, Emmons, Larsen ve Griffin (1985) tarafından geliştirilen ve Türkçe uyarlaması Köker (1991) ve Yetim (1991) tarafından yapılan “Yaşam Doyum Ölçeği: YDÖ (The Satisfaction with Life Scale: SWLS)” ve Iso-Ahola ve Weissinger (1990) tarafından geliştirilen ve Türkçe uyarlaması Kara, Gürbüz ve Öncü (2014) tarafından yapılan “Serbest Zamanda Sıkılma Algısı Ölçeği: SZSAÖ (Leisure Boredom Scale: LBS)” kullanılmıştır. Verilerin analizinde; katılımcıların demografik özelliklerine göre, serbest zamanda sıkılma algısı ve yaşam doyum düzeyleri arasındaki farklılıkları incelemek amacıyla t-Testi ve ANOVA; değişkenler arasındaki ilişkilerin incelenmesi için ise Pearson Korelasyon testi uygulanmıştır. Araştırmanın bulgularında; t-Testi sonuçlarında “cinsiyet” değişkenine göre YDÖ puan ortalamaları arasında anlamlı farklılık bulunurken, SZSAÖ puan ortalamaları arasında anlamlı farklılık bulunmamıştır. ANOVA testi sonuçlarında “bölüm” değişkenine göre SZSAÖ alt boyutları toplam puan ortalamaları arasında anlamlı farklılığa rastlanmazken, YDÖ puan ortalamaları arasında anlamlı farklılık bulunmuştur. Ayrıca “Aile geliri” değişkenine göre sadece SZSAÖ’nin doyum alt boyunda anlamlı farklılık bulunmuştur. Korelasyon testine göre “Serbest zaman süresi” değişkenine göre SZSAÖ toplam puanı ve sıkılma alt boyutunda pozitif yönde ve düşük düzeyde anlamlı bir ilişki bulunurken, diğer alt boyutlar arasında anlamlı bir ilişki tespit edilmemiştir. Ayrıca YDÖ ile SZSAÖ ve “sıkılma” alt boyutu arasında negatif yönde ve düşük düzeyde anlamlı bir ilişki, “doyum” alt boyutu arasında ise pozitif yönde ve orta düzeyde anlamlı bir ilişki tespit edilmiştir. Sonuç olarak; Serbest zamanda Rekreatif etkinliklere katılan üniversite öğrencilerinin çeşitli faktörlere bağlı olarak “sıkılma” düzeyleri azaldıkça, yaşam doyum düzeyleri artmaktadır. Ayrıca rekreatif etkinliklerde yer alan üniversite öğrencilerinin serbest zamanda algıladığı “doyum” düzeyi arttıkça da, eş zamanlı olarak yaşam doyumu da artış göstermekte ve bu tür faaliyetler içerisinde daha verimli zaman geçirdikleri söylenebilir.